مکانی امن و آرام برای زمزمه های روزانه. Bad az on daram say mikonam ke ro relaxi ziad kar konam va ye site pyda kardam be esme birth without fear albate ye ketab ham dar in mored hast besyar ali hast dar morede etemade benafs va inke ma mitonim ye zayemane bidard ro tajrobe konim khoda khodesh komakam kone ke betonam arameshe khodamo hefz konam. Emroz mamanam miad pisham va alan ro asemone khoda be salamat.

وقفه ای بود میان دو سفر. گمشده صحرا را روياى سراب اميد زندگى بود. تشنگى را تحمل مى كرد.

سهشنبه, اکتبر 5, 2010. Posted by saba in روزمرگي. شنبه, مه 30, 2009. Posted by saba in روزمرگي. هيچوقت نتونستم مامانمو درك كنم. هيچوقت مامانم منو درك نكرد! سر يه موضوع خيلي كوچيك ديشب با مامانم دعواي مفصلي كرديم. بابايي كه زنده بودنش هيچ فايدهاي برام نداشت! .

تا اطلاع ثانوی حرفی برای گفتن هست. روحش شاد و یادش گرامی. من از سخن پوچ می ترسم و از آن پرهیز دارم. اما ترس از سخن پوچ نیز لاف پیمایی است. زندگی پیچیده ما میان این دو واژه.

کتاب 5 حسرت بزرگ دنیا رو یه پرستار استرالیایی نوشته که از افراد سالخورده و بیمار پرستاری میکرده و از اون افراد خواسته که حسرت های زندگیشونو بگن و 5 حسرت بوده که بین اکثر افراد مشترکه. 1- کاش جسارت داشتم اون جوری زندگی می کردم که می خواستم نه اونطوری که بقیه ازم توقع داشتن. 2- کاش اینقدر سخت کار نمی کردم. 3- کاش شجاعت داشتم احساساتم را با صدای بلند بگم.

زايمان يادآور سختي شروع يك زندگي تازه است. اطلاعات پزشکی در زمینۀ حاملگی.

و خط زد آخر صفحه نوشت از اول. قفس کوچک دلتنگی من دنیا شد. هر چه غم بود در این سینه ی کوچک جا شد. لحظه ای من به نگاه تو پناه آوردم. پلک بر هم زدم و صورت تو پیدا شد. زندگی فاصله ی مستی و هشیاری بود. پیک ها خالی و دنیای خدا زیبا شد. چیزی از فلسفه ی سیب نمیدانستم. گفتم آدم بشود دخترکم حوا شد. در کلافی که تو پیچیدی و من بافتمش. گره ای بود زمان رفت و به سرعت وا شد. عشق تاوان گناهی است که باور کردم. باید این باشد و آن جمع نباید ها شد. کلاه از سر من . اما سرت سلامت و خوش باشی.

اومده بودم یه خبر مهم بهتون بدم این چند وقته اتفاقات ریز و درشت زیادی افتاد. ولی این وبلاگ رو جای مناسبی برای نوشتن ندیدم . راستش چند نفر اینجا رو میخونن و منم اصلا اینو دوست ندارم . البته اونا الآن جزء لینکهای من نیستن ولی مطمئنم جز خوانندگان خاموشم هستن. از یه طرف اینجا رو خیلی دوست دارم و دلم نمی خواد تعطیلش کنم و از طرف دیگه نمیتونم راحت توش حرف بزنم . شاید هم دیگه ننویسم .