خبر امد خبری در راه است. ای کریم زمان بیا که ابیات زندگی مانده اند بی قافیه شعرهایم بوی ت رک گرفته اند و مثنوی لنگی من پر شده است از واژگان گریز اری بیا و این غزل تکرار را با لبخند تذکر به فاضلاب زمان بسپار و بر تک درخت حیات خلعتی نو از طلب را بپوشان . بیا که این بالهای استعاری دیگر تاب و توان این مغرب و مشرق ها را ندارد . بیا که این روزها پرهای اشتی رنگ نگاهت را از من طلب میدارند و این چشمان ضریر که غروب برایشان رقعه ایست بی طلوع شرر شرم را از من تمنا میکنند . نیایش شما تو خالی است زی.