پآتوق م ل ک میت هآ. یه پایان تلخ بهتر از یک تلخیه بی پایانه . سلاااااام سلااااااااام خیلی خوش اومدین به پاتوق م ل ک میت ها. یه توضیح بدم واسه کسایی که معنی ملکمیت رو نمی دونن. تصمیم بر این شد که اسم پاتوق رو مدتی عوض کنیم و چیزی که الان میبینید رو گذاشتیم واسه عنوان وب. این نامه رو لیلا فقط بخونه.

تمام راهها را بسوی جاده ی تنهایی می پویم. و در اضطراب گلبوته های جدایی ,. چشمانم را بسوی صداقت پروانه های شهر عشق , آذین می بندم . به تو فکر می کنم که چگونه در گلزار وجودم , آشیان کردی. و بر تاروپود تنم حروف عشق را ترنم نمودی . پس باورم کن که به وسعت دریا و به اندازه ی زیبایی چشمانت هنوز در من شمعی روشن است . در انتهای غروب , نگاهم را بسوی مشرق چشمانت دوخته ام. تا مگر بازتاب صداقتمان در دستان. روزی که عشق من و تو به گوش خدا رسید .

تقدیم به آنی که بهشت زیر پایش جا دارد. که مهرش تا ابد در دلم جای دارد. رز مادر ب تمام مادرا ایرا تبریک میگم. مادر عزیزم ای کاش ز. مادر عزیم برام دعا ک. سلام دوستان عزیزمن دوباره اومدم. از همینجا برای دوستان عزیزی که اومدن به وبم سر زدن تشکر میکنم.

روزی نمی شود که به یاد ناگفته ها-از گفته های ناگفته ی خود ننویسیم-یک دم نمی شود که به یاد وبلاگمان-ا. دستهایمان را به نشانه ی دوستی بی حد در دست هم می نهیم برای گفتن ناگفته هایی که باید گفته شود . ناگفته هایمان را چو شمعی در دستانمان می گذاریم برای پیش کش کردن دوستیمان . رهسپار یادها می شویم با خواندن نام ها . می نشینیم بر سفره دل که گوییم از راستی ها و ناگفتنی ها . نه آرامم نه بي تابم.

خنده تلخ من از گریه غم انگیز تر است کارم از گریه گذشته بدان میخندم. امروز وارد 21 سالگی میشم. عمرم داره جلو چشمام میگذره و من نشستم فقط بیهوده رفتنشو تماشا میکنم. دلم میخواد بلند شم برم دنبالش. یا بگم منم ببر که دیگه ادامه پیدا نکنه. یا هم واستا دنیا من دیگه خسته شدم! هه چه کادوی تولدی. البته دیشب دوستان شرمندم کردنو بردنم بیرون خوب بود ولی امروز صبحش. این اولین شک و ناراحتی بود.

خدایا از دنیای تو بی تو می ترسم. خیال که خیس نمی شود. این وبلاگ دیگه آپ نمیشه. یه وب دیگه ساختم ولی هنوز آدرسشو به کسی نمی دم. شاید بعدا دادم شایدم نه. هر کی مایل بود اون یکی وبم بیاد بگه بعدا شاید آدرسشو خصوصی بهش دادم. آي خدا دلم واست تنگ شده.

سلام بهانه من برای زندگی . می دانم! قلبت شکسته است . می دانم! دوری برایت سخت است . می دانم! اما برای چند لحظه ای آرام بگیر . بگویم از دنیایی که به هیچ کس وفا نمی کند. و مردمی که به جز خودشان هیچ کس را نمی بینند! بگویم از آنچه که در این مدت بر من گذشت. که حال و هوای تو مرا بارانی تر می کند. گریه نکن که چشمهای من نیز به گریه خواهند افتاد. آرام آرام می میرد! .