دوستت دارم و دانم که توئی آرامم. ای که مادام کنارم هستی. دوستت دارم و دانم که توئی مهربانم. ای که امروز بهم جانی دوباره دادی. دوستای خوبم اومدم بنویسم که هم شما بدونید و هم بماند که خوشحالی امروزم را. دادگاه و پاسگاه رفتم و سختی بسیاری کشیدم و درحالی که دانشجو بودم و.

ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺩﯾﺮﻭﺯ ﻭ ﻓﺮﺩﺍ ,. ﺯﯾﺮ ﺩﺭﺧﺘﯽ ﻓﺮﻭﺩ ﻣﯽ ﺍﯾﻢ . ﺩﺭ ﺳﺎﯾﻪ ﺍﺵ , ﺑﺮﺍﯼ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ. ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﮐﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﯾﺶ , ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﮐﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ. ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﮐﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﯽ ﮐﻪ ﭘﺲ ﭘﺸﺖ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﺍﻡ ,. ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﮐﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺍﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﺷﯿﻪ ﺭﺍﻩ ﺭﺳﺘﻪ. ﺍﻧﭽﻪ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﯼ ﺗﺤﺴﯿﻦ ﺍﺳﺖ , ﻧﻪ ﺑﺎﯾﺴﺘﻪ ﯼ ﺗﺎﺭﺍﺝ. ﺍﻧﭽﻪ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﯼ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺍﺳﺖ , ﻧﻪ. ﺑﺎﯾﺴﺘﻪ ﯼ ﺑﻪ ﺳﺮﻗﺖ ﺑﺮﺩﻥ . ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺩﯾﺮﻭﺯ ﺑﻪ ﻓﺮﺩﺍ , ﺯﯾﺮ ﺩﺭﺧﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﻓﺮﻭﺩ. ﺩﺭ ﺳﺎﯾﻪ ﺍﺵ ﺑﺮﺍﯼ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻓﺮﺻﺘﻢ .

دست بردار از این در وطن خویش غریب. نترس از هجوم حضورم چیزی جز تنهایی با من نیست . و خدا بود و با او عدم. که اگر گوشی نبود . و حرفهایی ست برای نگفتن . حرفهایی که هرگز سر به ابتذال گفتن فرود نمی آورند . زیبا و اهورایی همین هایند . و سرمایه ی ماورائی هر کسی به اندازه ی حرفهایی ست که برای نگفتن دارد . حرفهای بیتاب و طاقت فرسا. که همچون زبانه های بیقرار آتشند. و کلماتش هر یک انفجاری را به بند کشیده اند. کلماتی که پاره های بودن. و اگر او را گم.

در دنیایی که همه به دنبال چشمان زیبا هستند تو به دنبال نگاه زیبا باش. فقط اومدم بگم شاید یکی به جای من براتون نظر بذاره. اصلا هم دل و دماغ زندگی رو ندارم. اگه چیزی نوشت که باعث ناراحتیتون شد من ازتون عذر خواهی میکنم. هر آمدنی یه رفتنی داره. برای همتون از صمیم قلب تا وقتی نفس بکشم دعا میکنم. اگر حرفی زدم نظری گذاشتم که باعث ناراحتیتون شد امیدوارم حلالم کنید. مراقب خودتون و دلاتون باشید.

مرجع تاریخ و فرهنگ ایران. از دوستان عزیزی که سراغمو گرفتن و اونهایی که کلا بی خیال ما شدن. دوستان انقدر اومدن سر زدن شرمنده کردن . تنها چیزی که ننوشتم خبرای خوب بود از روزی که درستش کردم اتفاقات عجیب غریبی.

آخیال کردیم یکی دیگه دلش طاقت نمیاره همه حرفامونو میگه. ظ روز یکشنبه ٢٦ آبان ۱۳٩٢. ناراحت کننده س که پای حرفای بچه ها بشینی دردی رو بشنوی که به سن شون نمیخوره. که ببینی و نتونی هیچ کاری کنی. که ظلم از حکم فرما باشه.

خوب است آنقدر غم داشته باشی كه انسان باقی بمانی و آنقدر امید داشته باشی كه شادمان باشی. که خواهند گفت از استخوان درد است. باور نمی کنند این صدای زخمی یک مرد است. که عریانی عادت درختان بی تصمیم. در تازیانه ی هوای سرد است. صله ای نمی خواهم از کسی. شعری بسیار زیبا و با مفهوم.

تا انتهای بارش باران دوستت دارم. همه زندگی من شعر است! دور شو از این مزرعه. میخواهیم به تو خیره شویم. چیزی نمی ماسد به من. لحظه ای جای خالی تو را پر می کند. دوست ندارم برای همیشه کنار تو باشم. نه تو میتوانی مرا دلتنگ کنی. کاری به آدم ها ندارم. این شهر را ترک میکردم. نمیتوان با شعر کنار آمد. اعلامیه من را از سینه دیوار کند. و فرفره دخترم را قورت داد.