مثل اینکه بالاخره این بلاگفا درست شد. خوشحالم و دلم برای دوستان وبلاگیم خیلی تنگ شده. منتظر پست های جدید هستم. اینجا دفتر خاطرات من و فرزندانم است. سمیرا جون- دلنوشته های یک دانشجو. خوشبختی زیر پوست من- نازنین. خاطرات دلنشین ما- ستاره جون.

زندگی من ازین به بعد! قالب وبلاگ عروسک تنها. عینک ریبن ویفری شیشه شفاف. توضیح در مورد رمز وبلاگ. دوستای عزیز برای اینکه وبلاگم در دسترس فامیل و آشنا قرار نگیره و نتونن مطالب شخصیمو بخونن رمزی نوشتم. برای دریافت رمز آدرس وبلاگ بزارین. رمز به همه دوستایی که وبلاگ دارن داده میشه. حال من این روزها بعد بهم خوردن رفاقت ها. قرار دوستانه و هوای بارونی مردادی.

من دلم می خواهد خانه ای داشته باشم بر دوست. کنج هر دیوارش دوست هایم بنشینند آرام. هر کسی می خواهد وارد خانه پرعشق و صفایم گردد. یک سبد بوی گل سرخ به من هدیه کند. شرط آن داشتن یک دل بی رنگ و ریاست. بر درش برگ گلی می کوبم. روی آن با قلم سبز بهار. تا که سهراب نپرسد دیگر. سلام دوستای خوب و مهربونم. آرزو دارم خورشید رهایت نکند.

دوستان میخواستم ازتون خواهش کنم که با اون دل های پاکتون برا مشکلم دعا کنید . و اگه براتون مقدور هست در حدی که میتونیدبرای رفع مشکلم صلوات بفرستید. ولی بازم خداروشکر که مشغول شد. صبح خواهر وحید اومدبرا عید دیدنی و یه نیم ساعتی م.

این پست حکم یک اعترافنانه کامل را دارا ست. قابل ذکر است هیچکس و مطلقا هیچکس تا این لحظه این چیزها را در مورد من نمیدونه. حالا چرا اینقدر مشتاقم در برابر عموم توی اینترنت چنین خودزنی اجتماعی کنم خدا داند! شاید 50 بار بیشتر این پستو توی ذهنم نوشتم. خانمی به اسم مانا خانم موجودیست به شدت آنارشیست! آنهایی که همچنان با شدت و حدت مشغول تلاشن از جمله مادر گرامی! و هیچ تلاشی نمیکنن منو عوض کنن. اعتراف میکنم زبان روح و روان من انگلیسسیست! فکر میکر.

خیلی وقته سر نزدم این حجم تنبلی و بی خیالی چطور میتونه تو یه نفر جا بشه خودم هم موندمااااااااااا. کاش این همه فکر و حرفی که تو کله ام میگذره تند تند بیام اینجا بنویسم. تنبلی که نه بی خیالی محض یکی از علائم افسردگی که متاسفانه هر مدت یکبار خیلی شیک میاد بهم سر میزنه و میره. بدجور دعوامون شد و کلا فراموشش کردم. وام 5 میلیونی کاکاش واسم گرفت که لذذذذت بخشششش ترین کار مالی امسال بود. البته قول یه پاداش هم دادن.