دل واسه عاشق نبودن راه نداره ناگریزه. در اين نوروز باستانی خيال امدنت را به آغوش خسته می کشم. نوروز پاسداشت عشقهاي کوچکي است که زنده مانده اند و روز تعظيم در برابر عشق هاي بزرگي که عظمت را کوچک مي دانند. رفتی سفر باز منو یادت رفت. شرطای عاشق بودنو یادت رفت. رفتی سفر چیزای تازه دیدی. دیدی و خط رو اسم من کشیدی. رفتی سفر ترانه ها یادت رفت. تک تک عاشقانه ها یادت رفت. سپردی عشقمو به اب ودریا. قلبمو جا گذاشتی لای ابرا.

Its JusT F0r You With All My L0vE. باران دوباره کوفتن آغاز کرده بود. ب ر شیشه های پنج ره کوچ ک اتاق. شب کور بود و پنج ره کور و ستاره کور. می سوخ ت در اج اق فروزان چ شم تو. رویای روز های خ وش و قصه های دور. برخ استی که حلقه کنی دست خویش را. ب ر گرد گردن م. اما دلم به گفتن ح رفی رضا نداد. تا پرسم این تویی و تو گویی که این منم. یک لحظه بی اشاره و یک لحظه بی سخن. یک لحظه در کنار هم و بی خبر زهم. بر شیشه های پنجره دیدگان تو.

باد ما را خواهد برد . صندلی را بنه در میان سخنهای سبز نجومی. که تو با من باشی. و مرا غصه ی این. صدای تو سبزینه ی آن گیاه عجیبی است. که در انتهای صمیمیت حزن می روید. در ابعاد این عصر خاموش. من از طعم تصنیف در متن ادراک یک کوچه تنها ترم. بیا تا برایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است. و تنهایی من شبیخون حجم تو را پیش بینی نمیکرد. و خاصیت عشق این است.