زندگی تجربه شب پره در تاریکی است. یکی از روزهای چهل سالگیت. در میان گیر و دار زندگی ملال آورت. لابه لای آلبوم عکس هایت. عکس دختری مو مشکی را پیدا می کنی . زندگی برای چند لحظه متوقف میشود. تازه میفهمی بیست سال پیش. چه بی رحمانه او را. و باز از زبان او. کاش بشود دراین روزهای نفس گیر دوریت.

من حق دارم جایی بنویسم که مجبور نباشم خودمو سانسور کنم. من حق دارم اگر خاطرات خصوصیم رو مینویسم و با اسم مستعار هم مینویسم وارد زندگی واقعیم نشه. با نهایت احترام به خواننده هایی که دوستشون دارم و میخونموشون. و خواننده هایی که خاموش بودن و هیچ جوری نمیتونم ازشون عذرخواهی کنم.

خودم باید به این باور برسم. شاید بخاطر اینه که همه جا صحبت و موضوع غالب همینه و مردم کلا دنبال بدست آوردن قیمت مناسب هستند.

یادداشتهای خصوصی یک مرد مطلقه روانی. حال جاي بحث زياد است و قطعا چنين پست كوتاهي مجال تحليل بيشتر را نخواهد داشت و منهم بي هيچ بحثي به همين اندازه بسنده ميكنم . و اما از حال و روزمان بگويم كه بر حسب اطاعت امر كليه دوستان غرض اصلي از نوشتن اين پست بود.

مرالایق بدانی یا ندانی دوستت دارم. سفر اصفهان یک روزه دونفری. شاید مهار باد از دست ما خارج باشد اما بی گمان مهار بادبان ها در دست ماست. ما در هر شرایطی میتوانیم سکان هدایت زندگی مان را در دست گیریم.

دیگه حوصله اینجا رو ندارم. دیشب یوزپلنگای ما گربه هم نبودن! اون سمت راستیه گوچی خوشگله ست.