هرچی بیشتر ادم میشناسم میشم تنها تر. تو فکر کن که یارو اخرین بار قهوه ای شده ولی تو چت میگفت که اینجوری بهتره واسه هردومون . ما و بغض بااین جماعت فکاهی. حال همهما خوب است اما تو باور نکن. سهیل از اتاق رفت بیرون منم شالمو سرم کردم برم که مبایلم زنگ خورد.

وقتی آشنا نیست نگاهم برایت. هنوز آنقدر برگ های زرد را شبیه نیستم. من از پاییز می ترسم. حتی اگر قرار باشد شبی بی چراغ در. حسرت یافتنت تمام کوچه ها را قدم.

پشت سر گذاشته ام پل های تمنا را. و بی رغبتم بر ارزوهای گذشته. همراهی ندارم جز رنج هایی که. میراث بیهودگی درون من اند. این روزها حسابی دلتگنم . دلتنگ کسی که نیست . نه عشقی در میان است . نه دلی که شکسته باشد . فقط بدجور گم شده ام . بدونم باید چطور با خودم رفتار کنم. حسی که باید ازش ترسید.

به نام نامی نام که جز او نامی نیست. با عرض سلام و خسته نباشید خدمت طرفداران وبلاگم که تعدادشون خیلی زیاد شده. هدف من از درست کردن این وبلاگ خیلیییییییییییییییی باحااااااااااااااال این بود که وقتم را به بطالت نگذرانم. البته به قول مادر گرامم این که ته بطالته ولی می دونم که نظر شما این نیست. خوب در این تابستان بسیار استفاده کردم. با وبلاگ نویسان خوبی مثل شما آشنا شدم ولی دیگه کافیه. دارم می رم سوم دبیرستان. کلمه ی سوم خودش خوفیه. به هر حال می خوام درس بخونم. با رفقا میریم تو وبلاگ.