فقط يک روزنه ديده ميشد. اگر ميدانستم که حتی يک نفر. در اين لحظه به فکر من است. و اگر ميدانست چه ميکشم. بی درنگ به سويم ميشتافت. اگر فقط يک گوش بود که حرفهايم را می شنفت. يک عقل بود که مرا می فهميد. يک قلب بود که دردم را حس ميکرد. شاعری بلند ميخواند و لذت ميبرد. رهگذری می شنفت و به اوج آرامش می رسيد. فيلسوفی نگاه می کرد و به فکر فرو ميرفت. و هر دو از عشق لبريز ميشدند. شايد در اين ظلمت شب. که دل تنگتر از کوچه های غربت است.

سه شنبه هفدهم مرداد ۱۳۹۱. چهارشنبه بیست و هشتم تیر ۱۳۹۱. به سلامتی سگ های ولگرد. که با یه لقمه غذا و یه دست نوازش. تا آخر عمر وفادار آدم میمونن. نه آدم هایی که دنیایی محبت بهشون می کنی. آخرشم دستت رو گاز می گیرن. یکشنبه بیست و سوم بهمن ۱۳۹۰.

محبت تنها هدیه ای هست که نیاز به بسته بندی نداره! Salam Be DOstaye Golam. Omidvaram ke haleton khob bashe va sahih o salamat bashin. Be monasebate eyde noroz goftam ye taghir tahavoli be weblogam bedam ke hame chiz ba khobi o khoshi begzare . va ba chizaye no hame chi shoro beshe. Omidvaram ke shoma ham sale por barekato por shori ra poshte sar bezarin. Sal e no ro ba labe khandon aghaz konin ke hamishe saleton por az khande va shadi begzaronin.

از این سرگشتگی بیزارمو بیزار. ولی راه فراری نیست از این دیوار. خدایا با توام حواست کجاست. گاهی وقتا آدما در عرض چند ثانیه دل کسایی رو که دوستشون. دارن میشکنن منو بابت اون ثانیه ها ببخش. میرم فراموش میکنم واسه همیشه اسمتو. فدایه اون که تو خوابم منو تحویل نمیگیره. مردنم رو ببین و بعد برو.

دل دادن خطاست دل دادن خطاست. تمام برگ های دفترم تمام شد. بدون من! دیروز گرچه سخت. ! امروز هم گذشت . شیشه نازک احساس مرا دست نزن! چندشم میشود از لکه انگشت دروغ! آنکه میگفت که احساس مر. که احساس مرا خوب فروخت.

آن عابری که زیر باران می خندید من بودم. شهر من غربت دیار بی کسی. چند متری مانده تا آوارگی. ده قدم پایینتر از بیچارگی. جنب یک ویرانه میپیچی به راست. میرسی در کوچه ای کز آن ماست. داخل بن بست تنهایی و درد. هست منزلگاه چندین دوره گرد. خسته و وامانده از این ماجرا. در میان اطراف میبینی مرا. اس ام اس عاشقانه جديد. خونه سوت و کور بی تو. دیگه از من دوره بی تو. مه گرفته کوچه ها رو. اما سایه ی تو پیداست.

واي نمي دوني چقدر خوشحالم امروز ديدمت. با خاطراتت زندگي مي كنم. هر شعر بغضی می شود. و رویای مهتابی دور را. از گوشه چشمانم سرازیر می شود. زنانه پاي عشقم مي مونم. آنقدر عشقت را جار می زنم تا خدا برایم ک ف بزند! فرقی نمی کند فرشته باشی یا آدم.

چشامون قرمز بس که بیداری کشید. چای داغ با یه مارلبوری کون قرمز. چشما روت ولی دنیای تو فول د پرس. از نفسهای گرمت و از سپیدی رؤیاییت. اگر مانده بودی شاعر نمیشدم اما تو را داشتم و شعرهایم را.