سوگند به قلم و آن چه كه مينويسند. سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است. مثل شبهای روزهای پرالتهاب بارها از خواب پریدم. میان فرعیهای داغدار انقلاب هی دویدم. اینجا سرزمین پ ر بلاست. انگار حسین را بارها کشته بودند. سرش را مکرر بر دیوارها آویخته بودند. دور از ما همرهان را بر زنجیر کشیده بودند. میان رد نگاههای خصمانهشان اسیر بودند.