I paint bcuz I need to. I paint whatever passes through my head without any other considerationIiI II. داستان خیلی انگار عادی شده. انگار اصلا از اول هم همین طور بوده. که مرد تنها زنده گی می کند و می رود سر کار و هفته ای دو روز هم بچه را می بیند و زن هم تنها زنده گی می کند با بچه! توی زنده گی ام کم پیش آمده که این قدر متزلزل باشم و همین نگرانم می کند. تصمیم گیری برای ام همیشه ساده بوده. از سی گذشته ام و این را خوب می فهمم! مرد نشست توی ماشین.

سربه زير و سخت . با دو سه نفر حرف می زدم . دیدم راجع به وبلاگ نویسی و عمر وبلاگهاشون که 4 یا 5 سال هست صحبت می کنند یهو دلم خواست دوباره وبلاگ داشته باشم. اومدم برای خودم وبلاگ جدید بسازم دیدم خیلی حیفه که این وبلاگ 11-12 ساله رو ول کنم . چند سال از هیاهوی وبلاگ نویسی گذشته.

و اینکه چگونه آنرا برای باز گفتن به یاد می آورد! زیستن برای باز گفتن. گر از خودت قدردانی نکنی. وقتی نگذاری دیگران به تو کمک کنند. اگر همیشه از یک راه تکراری بروی. اگر روزمر گی را تغییر ندهی.