که چشمانت را حتی به اسارت برده اند. وقتی به تماشای ماه می آیی. بگو که دستهایت تهی ست. و راز آن پرنده خوشبخت. که روزی فراز بام ما. آب بی عشق باران نمی شود. باران بی عشق دریا نمی شود. دریا بی عشق آبی نمی شود. آبی ترین دریای باران باش. بیشتر از هر پرنده ایی.

سلامت را نمي خواهند پاسخ گفت. كسي سر بر نيارد كرد پاسخ گفتن و ديدار ياران را. كه ره تاريك و لغزان است. وگر دست محبت سوي كسي يازي. به اكراه آورد دست از بغل بيرون. كه سرما سخت سوزان است. چو ديوار ايستد در پيش چشمانت. هوا بس ناجوانمردانه سرد است . دمت گرم و سرت خوش باد. غبار آلوده مهر و ماه.