یعنی راحت بگویم هیچ وقت با هیچ ترانه ای بیشتر از 2-3 روز حال نمی کردم. یک خلا شنوایی را در خودم حس می کردم. یک نوع حسادت داشتم به صدا و ترانه ای که در اتاق خواهرم یا ماشین پدرم تکرار می شد.

A Man Called Old Fashion. آن گوشهی دنج سمت چپ. آواره بر فراز دریای مه.

اینکه شما رفته ای هزار گند بالا آورده ای و بازهم چشمت به دنبال این معصومیت از دست رفته ی ماست خیلی عصبی ام می کند. کلن خیلی عصبی ام می کنی. یه جوری خوب باش که اگه کسی ولت کرد به خودش ظلم کرده باشد. وخوشحالم که واقفی به این مساله که به خودت ظلم کرده ای و خوشبختانه راه برگشت نداری.

تلخی و فشار روحی بعد از ظهر چهارشنبه انقدر بود که صبح پنجشنبه کوچکترین اشتیاق و انرژی برای رفتن به سر کار نداشته باشم . توی دوره ی حساسی از زندگی ام هستم و هر از گاهی که فرصت میشه و با خودم خلوت می کنم فشار روحی زیادی رو باید تحمل کنم . اینکه از دو راهی که دیروز مقابل خودم دیده بودم کدومش بهتره و کدوم عال.

باید یک بار به خاطر همه چیز گریه کرد . به چیز دیگری فکر کرد . باید پاها را حرکت داد و همه چیز را از نو شروع کرد. تمامی عکس ها که توسط نویسنده بلاگ گرفته شده دارای لیبل می باشد.

جهت اطلاع از تنظیمات و ویرایش این قالب اینجا را کلیک کنید. دوشنبه بیست و سوم بهمن 1391. نوشته شده توسط کیوان در ساعت.

نگارش در تاريخ چهارشنبه 29 آبان1392 توسط MOzhde. من امروز يه مرحله سختو پشت سر گذاشتم. سخت بود و پر استرس اما تونستم از پسش بر بيام و اين موضوع برام خوشحال كنندس .