بخوانید چند مینیمال از من. درست مثل بیمارے نادرے که. یک نفر به آن مبتلا مے شود. پیدا کردن کسے مثل من. که تو را فراتر از مرز دیوانگی دوست بدارد. دیگر برایت تکرار نخواهد شد. در زندگے تو اتفاق افتادم.

حالا این وسط مهمان هم بگیرد خیالی نیست. تا شمال 60 راه زیاد است. لينك استکان های کمر باریک. دریا طعم انار می دهد.

به احترام هم کپی نکنیم. دل باخته ی هم بودند. محکم تر بغلم کن! مصاحبه ی لینک زن با من. از ما هیچ نمانده و از من تنها چند حرف بر زمین افتاده. زیر سایه ی آن درخت سپیدار. دست برده ام به گذشته و رسیده ام به اینجا. هیچ از من هیچ از تو. رجوع به گذشته یادت می آورد بارها پوست انداخته ای.

یه سلام از جنس دلتنگی واسه تک تک اونایی که دوسشون دارم. چیزی از خودم ندارم بنویسم اما اینبار میخوام چن تا رباعی از یه دوست واستون بزارم. امیدوارم خوشتون بیاد و بهم بگین که چطوره. در وهم خودم بار خودم می بستم. صد بند به افکار خودم می بستم. عمرم که گذشت ناگهان فهمیدم. با دست خودم دار خودم می بستم. ما نطفه می درون ساغر کشتیم. از مادر عقل طفل باور کشتیم. این شیوه کشتن عادت دیرین است. ما روز نخست هم برادر کشتیم. پاییز رسید و سبزی از برگ گرفت. چون زلزله استواری از ارگ گرفت.

ورود غریبه ها ممنوع! حتی شما دوست عزیز . خدایا شکرت به خاطر سلامتی و آرامش خانواده م. شکرت به خاطر اینکه یک بار دیگه میتونم کنار هفت سین بنشینم و چشم توی چشم عزیزانم سال رو تحویل کنم. لحظه تحویل سال به یاد همه تون هستم. سالی پر از آرامش و موفقیت و سلامتی در پیش داشته باشید.

خدا برای تهمت انتقام می گیرد ! روز ها چه زود میگذرند - حوادث چه سریع می آیند و انتظار چه زود به پایان. یادشون رفته بود که در همیشه روی یه پاشنه نمی چرخه و بالاخره چرخید. یکی یکی رفتند و میرن حتی اگه پشتوانه. های گرمشون با سخنرانی هاشون توی جمع مانع کارها بشن. یادتون رفته بود که خدا. برای تهمت انتقام می گیره و من خیلی وقت بیش همه چیو به خدا. های جوان نوبت شما هم میرسه . همه شما رو خیلی خوب میدونند اما! مخاطب خاصم . این تیکه برای توئه .

سه نقطه بی دردسر! امیدم به توست . میلاد هشتمین اختر تابناک مبارک! برگهای پاییزی آذربایجان قبل از شروع فصل خزان به زمین فرو نشست ! میان من و تو . وفا به عهد است! اینجا همه در ماتم! خانه مطبوعات استان آذربايجان شرقي. واژه ها سنگ محك انديشه هاست! كاش هرگز در محبت شكي نبود. آی وانا درایو آیو وانا فلای آی وانا گو! چرک نویسا و دلنوشته های ذهنم.

قدم به قدم این زمین سنگلاخی را. فحشی فریاد زد و خشک شد. محلی ها می گویند کوه کافر است. من اما مناجات کوه را می شنوم هنوز. گسیختگی سریع در گسلهای پوسته ی شادی را می خواهم. صدای آزاد شدن انرژی لبخند. وقتی که تو پای کوهم را می نشینی. و به دهان باز بی صدایم می خندی. من لبخند کوه را می بینم! من بلرزم بر خودم.