لبخندی که هدیه می دهم. کاش رویای زندگی ام آبی بود. کاش جاده ساحلی ما در کنار رویای جنگل نبود. کاش این دستان ما . وخدا را در گوشه ای نمی گذارد . وقتی فلم ندارند و می نویسند! به احساس خودم . به یک زندگی که شنود می شود. خنده در چکاچک زندگی . باشد ان هم برای تو .

جایی برای شنیدن و گفتن تا کتمان دلیل حسرتمان نگردد. برای دفعه ی آخر گناه خواهم کرد. دوباره زندگی ام را تباه خواهم کرد. دوباره سوژه ی حرف و حدیث خواهم شد. دوباره روز و شبم را سیاه خواهم کرد. گذشته از من از این اشتباه ها بکنم. ولی به میل خودم اشتباه خواهم کرد. و از دیار خودم باز رانده خواهم شد. و زیر هجمه ی غم سر به چاه خواهم کرد . تمام هستی خود را به باد خواهم داد. ولی خلاصه تو را سر به راه خواهم کرد. چانه ها را از ابتدا بزنم .

نخواست او به من خسته بیگمان برسد. اگر او را که خواستی یک عمر. به راحتی کسی از راه ناگهان برسد. خبر به دورترین نقطهی جهان برسد. که هقهق تو مبادا به گوششان برسد.

انتشار اشعار شاعران انجمن ادبی فانوس شهرستان گلپایگان. لطفا ما را از نظرات سازنده ی خود در مورد این وب مطلع فرمایید. بخوان بنام گل سرخ و لاله و شمشاد چاپ. سرودهی استاد قاسم اشراقی پاییز ۱۳۶۳-تهران. غزلوارهای از زبان پدر محسن عزیز. بخوان بنام گل سرخ و لاله و شمشاد. اگر چه داغ تو هرگز نمی برم از یاد. به خواهش تو نمی آرم از درون فریاد. تو رفتی و شدی آباد و در دلم زین پس.

چمدانی که بی تو بر می گشت. دوباره قاصدکی روی بام می میرد. دوباره مرد بزرگی بهانه می گیرد. دوباره از تب این عاشقانه می کاهی. دوباره قصه همان می شود که می خواهی. تورا به جان خودت دست از سرم بردار. که دست روی سرم میکشی که. ولی صدای ظریفت نشسته در گوشم. عبور تلخ تو با انفجار خاموشم. نگاه کردم و از دیده هام ترسیدم.