چه خیال انگیز و جانبخش است اینجا نبودن. عارض ه ی مسری مرد جوان. شاید چون چیز دیگری برای گفتن نداشتند. آدم گاهی از یک احساس آنی خود پیروی می کند. بعد مسایل جور در می آیند. آدم دست آخر به آن ها عادت می کند. حالا که مداد رنگی ها دست توست.

سهگانهای دارد با یک جهان داستانی مشترک به نام میلک. آنچه در داستانهای کوتاه این کتابها رخ میدهد آمیزهای از وهم و خرافه و افسانه است. این اتفاق در اولین رمان او هم افتاده است.

بعد از مشکلات بلاگفا دست و دلم به نوشتن نمی رفت. اما اونقدر دیروز به من سخت گذشته که این یک کنج دنیای فراموش شده رو به یادم آورد. باید دستی به سروگوش خانهء مجازیم بکشم. باید بی خیال غصه ها بشم.

این وبلاگ برای همیشه بسته شد. من یک درخت جدی ندیده ام. یک پرنده ی جدی ندیده ام. یک طلوع جدی ندیده ام. یک شب پرستاره ی جدی ندیده ام.

سر به نيست کردن اين جنازه كار دشواري است. نوشته شده در یکشنبه 7 آبان1391ساعت توسط امین. چند کیلومتر آنطرف تر از یک کلان شهر چند ماه پس از زلزله.

گفتم ترک خورده ام با تلنگری می شکنم. گفتی مرهم میشم برای زخم های دلت. کاری ترین ضربه را از تو خورده ام. سرگرمی این روزهای من است. امیر اقلیم آب و آئینه. MrL A N C E R.