بخشی از شازده کوچولو ترجمه شاملو. دروغ می گویم این روزها. نه آنقدر واضح که کسی بویی ببرد از تنهایی تخت خواب اتاق من. این روزها هرکسی را که می بینم می گویم دوستت دارم. بی هیچ شرمی بی هیچ رودربایستی. راستی تو را هم من دوست می دارم. اصلا زندگی را دوست می دارم. دیشب تمام شب فقط از پتجره اتاقم به خودم نگاه می کردم. به همه خوب فکر می کردم.

دوستان گلم امیدوارم لحظات خوبی را. در این وبلاگ سپری کنید. یادت همیشه با ماست . اشک تو چشمام جمع شده بود و بغض گلوم رو گرفته بود . گلاب و گل بود که روی سنگ ریخته میشد . این همه قران خوندیم که از پیش ما نرود. شایدم خدا نخواست که در این دنیای پر از رنج بمونه. یا خودش بین ما و خدا. روحش شاد و یادش گرامی.

به اندازه ده تای کودکیم. شاه قلبت را راضی کند. برنده حکم تقدیر منم . این را می شود از آخرین پست وبلاگم دانست . گاهی شعرها به گل می نشینند و کلمات بر سپیدی کاغذ نمی نشینند .

دائما یکسان نباشد حال دوران . رد پای خط خطی های من. ساعت یک و نیم آن روز. هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق. کوچ ه پس کوچ ه های دلتنگے. دل نوشته های یک دیلامی. مثل یک شب بی طپش. شهدا را یاد کنید حتی با ذکر صلوات. یه روزی یه جایی یه خدایی.