حس مبهم درونم فریادی سر می دهد به بلندای عمق نگاهت. وقتی که مخاطب تمام نوشته هایم میشی. تویی که معنی تمام نگاهایم رو می خونی حس درونم رو می دونی. تویی که همدم این ره درازی. نگو که سهم من دوری توئه.

یه جور غم انگیز خنده دار. یا شایدم یه جورخنده دار غم انگیز. منظورم با اونایی هست که وقتی تو خیابون راه میرن از سر تا پای ملتو چک می کنن. اونایی که حس می کنن با تیکه انداختن جذاب به نظر میرسن. اونایی که مثه کافه ندیده ها هر شب تو کافه ها پلاسن. اونایی که حس میکنن همه چی تو ویترین مغازه ها خلاصه شده. اونایی که حس میکنن کسی که پولداره به فهم و شعور نیازی نداره. اونایی که هر روز تو پارک پی دخترای مردمن. اونایی که همیشه عطر 212 میزنن که بیشتر به چشم بیان.

من آمده ام وای وای. سلاممممم دلم واسه اینجا تنگ شده بود. عیدتون مبارک باشه تموم شدن امتحانای نفرت انگیزو به دانش آموزان عزیز و تنبل تبریک عرض مینمایم. و شروعشونو ب دانشجویان گرامی تسلیت عرض می نمایم. من دیگر عرب نیستم! من ایرانی نیستم چون عرب ها پ ندارند به پارس ها میگن فارس و ماهمینو می گیم. من ایرانی نیستم چون به جای درود میگم سلام وبه جای بدرود میگم حداحافظ. من ایرانی نیستم چون به جای اینکه به کورش بگم کورش بزرگ میگم کورش کبیر.