دست نوشته های یک راننده اتوبوس. سلام راننده ای هستم که نه به دلخواه که از روی اجبار حدود 14 ساله به این کار مشغولم حال که درگیره این کارم نیاز دیدم محیطی فراهم کنم تا ضمن شناساندن حرفه و همکارانم اگه بشه گامی در جهت حل مشکلاتمون بردارم امید است که چنین شود و گاهی وقتا هم پا رو فرا تر از گلیمم میذارمو واسه تنوع سری به موضوعات مختلف میزنم امیدوارم دلگیر نشین اگر هم شدین هم سلیقه نیستیم .

بعد از شب هزار و یکم. جامعه ما هم از خیلی وقت پیش جامعه مذهبی بوده و حتی اگر افراد جامعه مذهبی نباشند یعنی مقید به نماز و روزه و حجاب هم نباشند باز هم به نوعی تربیت مذهبی سنتی در وجودشون هست. عرفی وجود دارد که به شدت از مذهب و سنت نشات گرفته و چه بخوای و چه نخوای مطابق به اون رفتار می کنی. همه این ها رو گفتم تا برسم به این جمله که در زمان بارداریم خونده بودم. توی یه مجله نوشته بود بعد از زایمان شما با بدن خودتان بیگانه می شوید. اون موقع نفهمیدمش یعنی فکر کرده بودم فهمیدمش اما نفهمیده بودم.

گمان کردم آسمان را وصل درخت می کنی گر بشنوی بی سایه ام. اشکات و پاک نمی کنه. نذار وقتی که می خندی نازت کنه . برای خودش مردی می شود. یا دارم بزنید یا زنده به گورم کنید. اما حوصله ی اثباتش را ندارم . کاش باورت نشود چقدر دوستت دارم. تا تمام عمر آن را به تو ثابت کنم. کمی هم من بی وفایی می کنم. اینجوری یک طرفه به قاضی نمی روی . یک بار هم وقتی منتظرت نیستم به سراغم بیا. بگذار خیالم غافلگیر شود .