چشمت غزل شده است پراز استعاره ها. بحث است از نگاه تو در جشنواره ها. مغلق ترین عبارت رویای من شده است. چشم تو در میان تمام گزاره ها. باید که در مسیر نگاه تو گم شوند. جوش و خروش شهر و سکوت مغاره ها. موسیقی صدای تو گام عجیب داشت. عاجز شده است پیش تو طبل و نقاره ها. تو در کدام قسمت دنیا شگفته ای. لبریز عطر توست تمام کناره ها. باور نمی کنم که تو از من ولی پراست. حرف و حدیث های تو در ماهواره ها. یعنی که ایده آل ترین انتخاب من. بودی میان این همه شکل و قواره ها. باید یقین کنم که چه اندازه کار کرد.

چهارشنبه بیست و نهم خرداد 1392. توفان جنگهای تنظیمی کابل را درنوردید. طبق آمارگیری ارگانهای ذیربط! در ۴۸ ساعت ۶۴۰۰۰ کابلی به کام هلاکت فرو رفتند. آنهایی که جان سالم بدر بردند تا اقصای جهان متواری و پراکنده شدند اعم از خاص و عام. سرانجام پس از کشمکشهای زیاد و دستوپنجه نرمکردن با روزگار شهر مزارشریف را به قصد پاکستان ترک نمود.

برف پشت برف میباری زمستان میشوی. هندوکش در هندوکش سرمای سوزان میشوی. فصل سونامی سالنگی که با خشم تمام. حیرتان در حیرتان ریگی و آمو آمو آب. گه تلاطم میکنی و گاه طوفان میشوی. شام م هآلود دشت لیلی ا ی اما سحر. بانفسهایت نیسم دشت الوان میشوی. سیل سنگینی که جاری میشوی بر هستی ام. که رعد و برق و باران میشوی.

وقتی گیسوان بریده ات را باد میآورد. دمی ویژه بر اشعار مریم میترا شاعر امروز. گ ل آزادی میروید از روسریام. تا تو نپنداری آزادی پیراهن نیمه برهنة زنیست. آیا شاعر امروز شاعری است که نبض و درد و احساس مردمان عادی این سرزمین بلا کشیده را درک کند و آنچه که سوز های دل هم.