اصلا تو خودت فلسفه ای. تیک تاک ساعت را خیره میشوم. به تو فکر می کنم . باید ترافیک این شهر را بلولم. و با بی حوصلگی تمام سطر سطر کتابی را بخوانم که هیچ ربطی به من ندارد. باید فرمول هایی را حفظ کنم که هیچ دردی از نبودنت دوا نمی کنند. نور آبی و مسخره چراغ خواب را میشنوم. از دور به دیدنت می ایم. جز رنج چاره ای ندارم. مصیبتی بزرگ بر تنی نحیف.

کارگاه ادبی خانه ی شاعران جوان مشهد. دوازدهمین شماره کتاب هفته شاعران جوان مشهد. دوازدهمین شماره ی کتاب هفته ی شاعران جوان مشهد با اشعار اعضای خانه ی شاعران جوان مشهد و یادداشت خانم مهشاد عزیزی منتشر شده است.

مغزم گردوییست که هیچ وقت سبز نخواهد شد. شش سال گذشت و میوه ی کال عشق ما رسید. سخن از پیوند سست دو نام. اوراق کهنه یک دفتر نیست. سخن از گیسوی خوشبخت منست. عشق مشترک ما به آغاز زندگی مشترکمان منجر شد شش سال گذشت و میوه ی کال عشق ما رسید. شش سال گذشت وتنها ما فهمیدیم. چه طور گذشت حالا می توانیم داشتن یکدیگر را فریاد بزنیم و به همه ی آن هایی که در این شش سال سعی داشتند تخم شک را در دل ما بکارند. به همه آن هایی که سعی داشتند عشق ما را بدزدند.

در اتاقی که به اندازه یک تنهایی ست. هیلدا و مامان 15 اردیبهشت و من. دروازه ي مقدس تنهايي ام شكست. عقلم زمين که خورد شكيبايي ام شكست! شاعرش . نمي دونم! شعر و روزمره گي. کارگاه ادبی خانه شاعران جوان مشهد. واژه های بی حرف نياز. محسن پيروي و مریم مهرابی.

بی عشق تو هر سراب دیدن دارد. کابوس درون خواب دیدن دارد. این جام بلور چشم تو پیشکشت. در چشم شکسته آب دیدن دارد! از دست خدا نامه به ابلیس نوشت! از مردم و یک چشم کمی خیس نوشت. او روی همان نامه یکدست سیاه. شب نامه و درد ساده را میفهمد. ان مرد که تو به رفتنش شک داری. عاشق شده است جاده را میفهمد. اینم به خاطر تو که.

زیباترین تصویر پیش چشمانم همیشه. انجمن علمی مهندسی پلیمر پیام نور مشهد. واما زند گی با همان زای که میخواستم. بیست شش اسفند نود و یک. حال و هوای قدیما . واما زند گی با همان زای که میخواستم. زندگی با لمس لحظه های شیرین باهم بودن. زندگی بدون ترس های بیهوده ی تکراری. پر از اکسیژن سرشار از دلبستگی.