آن نگاهی که مرا شهره وپاینده نمود. عاجزم کرد ه به درگاه گدا بنده نمود. آنکه با رمز نگاهی منو زنجیر کشید. دید من بنده ی عشقم لبکی خنده نمود. من اگر بنده ی عشقم تو چرا توبه کنی. بارها توبه شکستم منو شرمنده نمود. منت عشق فقط عاشق دیوانه کشید. گرچه در روضه رقیبان همه بازنده نمود. هراسم از نگاه چشم مست است. که امشب چشم ساقی می پرست است. چنان آلوده ی چشم خمارم. ندانستم که ساقی چیره دست است.