انقدر زیاد دارم که نگو! وقتی میدونی همش اشتباه میکنی اما انگار این قدرتو نداری که جلوی خودتو بگیری و مجبور کنی اون قسمت سر کش مغزتو که بشینه و کاری که تو میخوای و انجام بده! قول دادم عوض شم به خودم! به تک تک سلول هام! باید به همشون جواب پس بدم! نکنه که هیچی بشم! من اومدم بعد از یه غیبت طولانی! بهترین دوستم هم امروز صبح رفت! .

که من زیر آوارهای دلتنگی جان میدادم. این چنین مرا به آغوش سرد فراموشی سپرده بود. آخرین زمزمه ی قبل از رفتن. به سراغ من اگر می آیید. مبادا ترک بردارد چینی نازک تنهایی من. ۱از همه دوستان بابت همراهی چندین ساله ممنون. ۲تا ابد این خانه پاییزی میماند. نوشته شده در یکشنبه 7 آبان1391ساعت توسط نیما.

یه جا خوندم حق به سادگی خورده می شود ولی هضمش دشوار است! به نظر جمله ی قشنگ و بی اشکالیه اما. یکی دیگه میگفت ما یه چند تایی دیدیم که خوردن و راحت هم هضم کردن و گوشت شد به تنشون کامل. چاق هم شدن و رفت پی کارش. اصن آبم از آب تکون نخورد! اما ممکنه یکی هم این عقیده رو داشته باشه که اونا بعدا چنان دل دردی بگیرند که زمینو گاز بزنند . شب دراز است و قلندر بیدار! اما تا بوده همیشه یه عده حق خور میومدن حق بقیه رو میخوردن . کسی هم نه قدرت اعتراض داشت نه هیچی . اما این جوریام نیس! آره باید حقو گرفت! .

قشنگي ستاره ها واسه خاطر گليه كه نمي بينيمش. بعد از مدتها دوباره سلام. این روزها عجیب حس دلتنگی خراشم میدهد. نیمه ی من درجای دورتری از من میگذراند و من اینجا! ادمی هیچوقت از خود اختیاری ندارد. تنها در تمامی ساعات شبانه روز باید خدارا سپاسگذار باشد. خدایی که تنها اوست که نامو یاد وداشتنش باغث شادی و آرامش است. حتی جبرش هم زیباست زیرا جبره او هزاران بار از اختیار ما آگاهانه تر صحیح تر و زیباتر است. با نام و یاد او سلام.

کليدهايم از جيبم مي افتند. کيف پولم را گم ميکنم. گوشي ام را جا مي گذارم. تا که خاکی نشده معجر زینب برگرد. که برای حرمت کوفه مهیا شده است. رسم سوغاتی نامردم اینجا شده است.