تا کی صبوری ای خدا. و در همه حال بينايي. به تو زيبد ملک خدايي. نه کس به تو ماند ونه به کس ماني. پيداست که در ميان جاني. بلکه جان زنده به چيزيست که تو آني. یارب به دلم به غیر خود جا مگذار. در دیده من گرد تمنا مگذار. گفتم گفتم ز من نمی آید کار. رحمی رحمی مرا به خود وا مگذار. ای جمله بی کسان عالم را کس. یک جو کرمت تمام عالم را بس. من بی کسم و توبی کسان را یاری. الل ه به فریاد من بی کس رس. عمرم همه را تباه کردم چه کنم. پرونده خود سیاه کردم چه کنم.

يک لحظه عشق به درياي خونم کشيد ورفت. ديوانه اي به دام جنونم کشيد ورفت. در کوچه هاي دلم جستجو نکرد. انگار نديد مرا راهش کشيد ورفت. يک دل ز عشق رنج کشيده را. طرحي از سردي وخاکم کشيد ورفت. من در بغض وسکوت وشکوه زسرنوشت. او خطي به روي عشق ودلم کشيد ورفت. تا که از خواب خفته بيدار شوم. فرياد عشق کابوس به خوابم کشيد ورفت. طبيبي نيست الهه به کشور عشق. آنجا شهريست که بايد بلا کشيد ورفت.

ممنونم از اینکه منو تنها نمیزارین. دائم دلم از این و ازآن سیر میشود. دارد زمان رفتن من دیر میشود. یک کربلا ببر که حسرت به دل شدم. دارد گدای مادرتان پیر میشود. میگن نمیدونی چقدر قشنگه بین الحرمین. انگار یه دنیایه دیگه اس. که پا میده برا جنون. صبرم از کاسه دگر لبریز است.

چه تاریک و چه دلگیرم در این شب های بعد از تو. به زخمی خو گرفتم . زخم ناپیدای بعد از تو. منم با یک سبد آواز همراهی . و من حالا به فکرم . فکر یک تنهای بعد از تو. و شعرم شاخه تنگ قفسهای من من باشد. غزل این یار دیرینه که شد آوای بعد از تو. و چون رودی که گم کرده خم دریایی خود را. نمی دانم چه باید کرد. لحاظ ظاهری همپایه خودم باشد .

ღ دلنوشته های دلارام ღ. برای تازه شدن دیر نیست. نسیم نیمه شب - فرزام. ღ ஜزندگی به شرط خندهஜ ღ. اگر روزي ز عرش خود به زير آيي. غرورت را براي تکه ناني. به زير پاي نامردان بياندازي. و شب آهسته و خسته. تهي دست و زبان بسته. به سوي خانه باز آيي. زمين و آسمان را کفر ميگويي. اگر در روز گرما خيز تابستان.