یک پزشک با روزمرگی هاش. الان که فکر می کنم اگه جای اون خانم گزینش بودم به کمتر از تعهد محضری راضی نمیشدم. صفحه وبلاگم رو خیلی دوست دارم و هروقت بازش میکنم چند ثانیه باحسرت به اون دخترک با سطل رنگ نگاه .

نوشته مسئولیت نوشته م با خودمه! بی خیال از نوشته های خدا بیامرزه آرشیو ۹۳ که بر نگشتن خود پست به جهنم! من نظرات دوستامو میخوام. احتمالا عاقبت بخیر میشوید! نوشته شده.

سکوت عجب فریاد رسائیست! آنجا که حنجره ای برای فریاد نمی ماند.

زخمی بر پهلویم است و خون میچکد و خدا نمک میپاشد. من پیچ میخورم و تاب می آورم و دیگران که گمانشان میرقصم! من این پیچ و تاب را دوست دارم به یادم می آوردم که سنگ و خشت و خاک نیستم.

من کوه شده ام و دیگر به هیچ کس نمی رسم. بی صبرانه این روزها رو می شمارم تا سال دیگر همین روزها که شاید همخانه شده باشیم! همین که هر روز و هر شب و هر دقیقه کنار هم باشیم. از حالا عاشق خانه و زندگی مان شده م. چقدر شیرین است زیر سقفی زندگی کنیم که فقط فقط فقط مال ما باشد. همه چیزش به سلیقه خودمان باشد. در هر گوشه و کنارش هر روز خاطره بسازیم. بی صبرانه منتظر آن روزهام. خدای خوبم این ها همه معجزه های خودت بود. هیچ وقت هیچ وقت تنهایمان نگذار! وقتی حرف زد بشنو! زن ها .