هنوز بوی عاشقی می دهم. هنوز نیمی از من به رنگ گذشته. از باران و پرسه های پاییزی پر است. در گذرگاهی که سبزترین یادها. به خون دل هایی جاودانه. از برق گوشه ی چشمان تقدیر سرازیر است. حس مبهم بادبادکی در من است! آنکه تمام تقلایش رهایی از دست کودکی ست. که همه ی امیدش به رقصیدن زیر نگاه سنگین او. خلاف مسیر باد است! ک س ی می آی د ا نگ ار! آنکه ذره ذره گرد طلسم کهنه خاموشی ات را.

دفتری که به خاک خواهم سپرد. بی شک جهان را به عشق کسی آفریده اند. روز عشق در ایران باستان. یعنی تنها ۳ روز پس از والنتاین! از ما که گذشت.

کلبه ی کوچولوی سه تا دختر برای نوشتن حرفای دلشون. از فکر کردن به اینکه گذشت زمان تورا برایم دست نیافتنی تر میکند میترسم. از فکر کردن به اینکه هر لحظه که میگذرد تومرا بیشتر فراموش میکنی میترسم. از عشق از تنفر میترسم. از اینکه امسال عید را باید بدون تو جشن بگیرم میترسم. آخر بی معرفت چگونه در نبود تو شادی کنم. از اینکه همگان مرا دیوانه خوانند میترسم.

از توی رویات نمی رم. به یادت اروم بمیرم . تو زندگی با ارزش ترین چیز برای آدم ها دلشونه. هرچند دیگه در بین ما نیستی. ولی یاد و خاطراتت همیشه زنده است.

تقدیم به تنها عشق زندگيم. مهم نيست چه ميشود! به همه ي باورهايم سوگند! هيچ چيزي برايم مهم نيست! گيرم تمام دنيا بگويند ما مال هم نيستيم! ما به درد هم نميخوريم! گيرم براي زير يک سقف رفتن. عشق آخرين معيار اين جماعت باشد! گيرم دوست داشتن بدون سند حرام باشد! گير اين گيرها نيستم! ميخواهم همه بدانند که. برای غرق شدن در آغوشت. وقتی خیلی دوسش داشته باشی. هرچی فرشته تو آسمون هاست.

که سو سو می کند هنوز. صندوق خانه های خاک گرفته ی فکرشان. داراخ داراخ سواره سوگ نامه های ایمانشان. زوزه می کشد از عصر مدرنیته. اینسان که قلب من باز ایستد و بی حرکت. چشم به سوی اسمان فرو بسته میگشایم باز. هنوز میلولد جانور وحشی کلامشان. از غم دم فرو بستن. کاش این گونه دگر دیسی فکر های ابستن. زایمان فصل های جاری اعتماد بود. در این زمین نکبت بار. باز میکشم بار قلبم را. که عطر شعر و شبنم دارد.