به جهان خرم از آنم که جهان خرم از اوست. عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست. و زندگی حتای مرگ بود . جستن يافتن و از خويشتن خويش بارويی پی افکندن. اصلا مضحکه انگار يه کلبه ساخته باشی واسه تنهاييت سالی يکی دوبار جلوشو آب و جارو کنی گرد گيری کنی در حالی که در و ديوارش زار ميزنن از تنهايی از فقدان حرکت و نفس . عجبا از اين مملکت . تلفيقی از کمدی کلاسيک و بدبختی! ۱۴ فوريه .

بیابان را سراسر مه گرفته است. چند سال گذشت من هنوز زنده ام. یک فنجان قهوه ی اسپرسو سفارش داد که تلخ ترین نوع قهوه است . آن وقت ها حتا در مورد تلخی قهوه ی اسپرسو و شباهتش با مزه ی زندگی هم صحبت کرده بودند. نگاهی انداخت به زوجی که در میز کناری آرام آرام با هم حرف میزدند . لبخندی روی لبش آمد . چقدر با احساس و شمرده شمرده و عاشقانه! دوباره به خیابان نگاه کرد .

هزار ویک شب تردید است. یکی بود مرا می برد یکی نبود. هر نفسی فرو می رود مخل حیات است وچون بر می آید مخرب ذات. به کرشمه مرثیه می خواند شب. و اسکلت جنازه می خواهد. و قدیسانی که با پلکان انسانی به رستگاری می رسند. پا برهنه بر احساساتم دویده اند. به اندیشیدن خطر کرده ام. یکی هست مرا می برد یکی نیست. هزار ویک شب تردید است. خدا رها کرده است مرا. خون کهککشان در شريان جهان جريان دارد.