از روزهایی می نویسم که بر من می رود . من باز هم خواهم نوشت . و باز هم سلام به همه دوستام . ممنونم به خاطر کامنتهای پست آخر . عسل خانومي و آرش خان.

میگفت نمی شود که نمی شود. دلش فقط یک دوستت دارم می خواهد. دلم واسه هیشکی بد نمی خواد. فقط بیا و بخند گاهی! فقط به گل سرخ. تو ه ی تو! خودش می افتد و می میرد. سالی پر از شادی داشته باشید.

اینجا پر از همهمه ست اما بیشتر که بشنوی صدایی جز سکوتی غریب نمی آید. الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها. که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها. بعد از یک سال سکوت سلام. شاید روزی خواهم رفت فقط برای احساس آرامش. خوب نمیدونم چی شده یا دنیای بدی شده یا من اون آدم بده شدم زود از همه چیز خسته میشم. معاشران گره از زلف یار باز کنید. جو گیر هم سعی می کنم نباشم.

تورا نمی دانم اما من. سانیاس به معنای آرام بودن. بخوانی و جشن برپا داری. همیشه حسی مرا همراهی میکند و آن اینست که باید بروم. اما نمیدانم کجا! در دلم هیاهویی است بنام انتظار. کوچه باغ سبز خانه ی دوست. کوچک کننده بینی آیدان اصل.

فقط اومدم بگم عیدتون مبارک دوستای خوبم.