تنها درخت کوچه ی ما در میان شهر تیری ست بی چراغ! بر آب های نيلی شب. چه زود 24 سالم شد . ز تحسینم خدا را لب فرو بند. مرا شاعر چه می پنداری ای دوست! بسوزان این دل خوش باورم را . شبهایی که صبح نمی شوند . بچه های علوم کامپیوتری 87 دامغان.

سلام به تمام دوستان عزیزم که این یک سال من رو تحمل کردن و همراهم موندن. شماهایی که اگه دوستی ها و نظرات و دلگرمی هاتون نبود مطالب این وبلاگ حتی به 5 تا هم نمیرسید. شماهایی که خیلی چیزها بهم یاد دادین خیلی چیزها بهم دادین و خیلی چیزها رو گرفتین. شماهایی که همیشه خوبی ها رو تو یه کاغذکادوی خوشگل بستین و برام فرستادین. بدرود دوستان خوب خوب من.

همیشه وقتی میدیدم که یکی از این دنیای مجازی خداحافظی میکنه دلم میگرفت اما حالا میبینم که نوبت خودم شده! هیچ وقت فک نمیکردم به این زودیا مجبور به این کار بشم! یه ماهه که تصمیم گرفتم از اینجا برم اما هی امروز و فردا میکردم. من این دنیای مجازی رو با همه سختی ها و مشکلاتی که برام داشت دوس دارم! دیگه اینجا با دنیای واقعی هیچ فرقی نداره! پس بهتره که برم و این دنیا و خاطراتشو تنها بذارم. دلم برای همه دوستایی که تو این مدت باهاشون آشنا شدم تنگ میشه.