نفسم مي گيرد در هوايي كه نفس هاي تو نيست. کاش میشد کنج آغوشت بخوابم تا ابد. به خدا خسته از آن زخم زبانت شده ام. بی خيال تو و ابروی کمانت شده ام. عشق تو بر دل من بار گرانيست و من. بی تحمل شده از بار گرانت شده ام. آنقدر دلبر و دلدار و فريبا نشدی. مکن اين فکر که مجنون زمانت شده ام. دو سه روزيست که رفتی و دلم آزاد است. آری آزاده ترين مرد جهانت شده ام. اشکم از ديده فرو ريخت و رسوايم کرد. تو را گم می كنم هر روز و پیدا می كنم هر شب. مرا بر درد بی درم.

هر کجا هستم باشم آسمان مال من است پنجره فکر هوا عشق زمین مال من است . کلبه کوچک قلبم تاابدخانه ی توست. اشک من هرشب درخلوت خویش بهانه ی توست. دل من کنارجمع گرچه که بی احساس است. ولی تاتودردل هستی خوارودیوانه ی توست. مانمی دانیم که فرداچیست درتقدیرمان. ولی امروزپناهگاه سرم شانه ی توست. فکرمن شایدهزاران خانه پرواز کند. کلبه ی قلبم ولی خانه وکاشانه ی توست.

اينها يادداشتهاي يك ديوانه است ! با دستانت به خوابم بیا! به کارم نمی آید. ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻓﺘﻪ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ. شعر یعنی اندوه نبودنت! عاشق شدن به وقت اردی بهشت.

گرمترین احساساتت رانصیب کسی کن که . در سردترین لحظه ها به یاد توست. همه چیز هست! لبخند حتی برای یک لحظه. همه مازندران سرای من است. تک اوزومم اوز دردیمه یانانیم. از شیر مرغ تا جون آدمیزاد! خدایا قلب من پیش تو گیره. این منم بین این همه وبلاگ دیگه.

هیچ کس باور نمیکند! که قلب آدم می تواند. اندازه لایه اوزن سوراخ باشد! برای احترام به قلم. در مورد کپی کردن مطالب این وب. با من صحبت کنید! به غنچه واشده نیلوفر سوگند. تلخ شده ام این روزها . حرفه ای ترین قالب هاي وبلاگ.

ღ ღ همه غصه های دنیا توی سینه منه ღ ღ. الل ه م ص ل ع ل ى م ح م د و آل م ح م د. بسکه سطر به سطر باریدم و نوشتم . چه تفاوتی می کند آنسوی دنیا باشیم. دمار آدم را درمی آورد! به هیچ چیز فکر نمیکنم. و میدانم که خواب است. و قبل از بسته شدن چشمهایش به همه چیز فکر کرده است. و خواستن كسے را به ما بدهد. حق دارند این چشم ها.

در این وبلاگ سعی میکنیم فضایی فراهم کنیم برای دسترسی به تمامی علایق مردم خوب وخونگرم مازندرانی. ღ ღ ღ ღ عاشقانه ღ ღ ღ ღ. پرواز را به خاطر بسپار پرنده مردنی است. يادداشتها یی از مردم قهرمان ورکی. گروه طبیعت گردی و گردشگری بندپی.

نه برای پنجره و دیوار. نه برای یک فنجان قهوه ی سرد. و نه برای غروب جمعه. نه دستم می رسد به تو و نه پیام هایم. جایی میان دلم و یادم. آنچه شایسته عشق است مهیا دارم. آنچه شایسته عشق است مهیا دارم. درد فراق چه بلاها که ز عشقت من تنها دارم.

باید قاب بگیرم حرف هایت را . جلد گرفته ام عشقم را با خیال و خاطره . مبادا که تا بخورد حتی گوشه ای از احساسم . زیر دست این همه تنهایی. خدایا اجازه هست ورقمو بدم . میدونم وقت امتحان تموم نشده . ولی من خسته شدم . شروع زندگی با غمو غصه و تنهایی و خرد شدن تمام امید ها و آرزوها و خوشی ها. روزگارم را سیاه کرده اند . دو خط موازی هیچگاه به هم نمیرسند . مگر اینکه یکی از آنها خود را بشکند . با دلم چه کرده ای.