دو ماه از کنکور گذشته و من تازه چند وقت ه همت کردم که کتابا و جزوههام رو جمع کنم.

امروز آمده ام با مشتی سین! با سلام و سادگی و سکوت. در این دنیای مجازی خواندم و خوانده شدم.

نوشته هایم حاصل افکارم هستند و نه لزوما احساسم. تو این چند وقت اگه همراه بلاگم بودین میدونین اهل خداحافظی های بی خودی نیستم.

من در سفر دلهرهانگیز زمانم.

میخواستم بهتون خبر بدم که دیگه این وب. ممنونم از همتون که تو این دوره کمکم. خسته ام از روزهایی که گذشت. و از آینده ی مبهمی که پیش رو دارم. نمیدانم تا کدامین لحظه به دنبال عشقی گرم و پر تپش خواهم گشت! کاش صدای پای آن کسی را که قلب مرا خواهد لرزاند میشنیدم! کسی چه میداند که. امروز چند بار فرو ریختم. تنها لباسش شبیه تو بود! از من به تو نصیحت. از من به من نصیحت. اونیکه یک بار تنهات گذاشته بازم تنهات میزاره. دیگه هیچ وقت بهش اعتماد نکن.

کمتر از 30ثانیه طول کشید پاک شدن همه ی اون حرف ها . میخوام سکانس دوم ماجرا رو بگم برات که اتفاق افتاد ولی یکم دیر . فقط 3سال و شیش ماه تاخیر داشت . یه چند وقتیه حال من بهتره. دارم راه میفتم ببینم تهش.