ظ روز چهارشنبه ٢۳ مهر ۱۳٩۳. چند روزه دلم خیلی گرفته. امروز با این هوای ابری فقط آروم شدم. پنجره رو باز کردم و سرم رو بالا گرفتم. که همه اش بی آب و رنگه.

How my days where blended in sorrow. At Wednesday, November 02, 2011. Seeking the blue bird of happiness? The art of being happy. At Wednesday, November 17, 2010. There remains no word to bespoken. Trapped inside like a captive like a slave.

بعضی وقتها با دو روز بودن با کسی بهش عادت میکنی. با دو روز دیدن یه تابلو رو دیوار خونت نمیتونی ازش دل بکنی. حالا فک کنید 8 سال . 8 سال هر روز صبح دیده باشیش. هر روز صبح بهش سلام کرده باشی. هر روز صبح تا شب به فکر پیشرفتش باشی. اونهم واسه پیشرفت تو هر کاری بکنه. بعد از 8 سال باید بهش بگی خدا حافظ. این روزا حس عجیبی دارم بعد از 8 سال دارم کارم رو ترک میکنم. دولت آن است که محمود بود پایانش.

در دنیایی که خورشید را به قیمت شمعی نمیخرند پروانه شدن تباهیست. حرفها بر سر دلم عقده کرده است. روزهای زیادی است که نگذاشته اند حرف بزنم. میخواهم گوشه ای بنشینم و کمی تنها باشم. انگشت هایم خمیازه می کشند! این حرف ها را نمی شود تحمل کرد. بیشتر از این در دل نگه داشت. ورم می کند و رنجم میدهد.

و زخم میشه به جونم. در انتظار بارش یک ابر ناشناس. و حوض خانه ی ما خالی است. ستاره های کوچک بی تجربه.

چهار تا وبلاگ رفتم که کنارش نوشته بود جدید هر چهار تا وبلاگ در واقع یک وبلاگ بود. اسم یکی اش برام عجیب بود که جز فیلتر نشده هاست وقتی باز شد دیدم بله این هم مثل سه تای دیگه است. یک چیز جالب تر وارد جزییات یکی از این وبلاگها شدم دیدم حدود 40 تا وبلاگ دیگه داره که جز وبلاگ های من هستش و همه با همون متن 4 تای دیگه .

دست نوشته های یک آدم معمولی. باشد که تا می نویسم برای خودم بنویسم. دریا اما حواسش پیش اقیانوس بود. با ترس به لبه پرتگاه رسید. پس چشمهایش را بست و سبک پرید. و این اولین پرواز شاهین بود.

بچه ها ببخشید من مسافرتم به اینترنت دسترسی ندارم از اول مهر بهتون سر می زنم. راستی دوستانی که برام نظر گذاشتن جواب همشون رو میام و توی وبشون می دم ممنون که سر زدید. نامه ی سرگشاده از . سلام کردن گاه رسمیتی میدهد که نمیشود از دل حرف زد . ما نه گوسفندیم و نه خود را به خریت زده ایم. افتخار کنند که چه مردانه دم از حقیقت میزنید . پرویز فنی زاده که در خاک باشد.