من و دو عشق زندگیم. هر دم و بازدمت برام نویده زندگیه. پرم از احساسهای خوبی که یه مادر می تونه داشته باشه. حسی که با هیچ چیز عوض نمی کنم حتی با کل دنیا. هر کسی حدی داره بیشتر از اون محبت کردن ظلمه به خودت و من چقدر به خودم ظلم کردم . باشگاه باعث شده کمی سر شوق بیا و خیلی زیاد تو روحیه ام تاثیر مثبت گذاشته.

کاش میشد دنیا در عشق غرق میشد. نمیخواستم با رمز بنویسم اما مجبورم. حالا برین ادامه مطلب میفهمین! رمز همون رمز مطلب قبلیه. هیچکس در این دنیا سرش شلوغ نیست. همه وجودت له شده .

نوشته شده توسط مریم در جمعه شانزدهم اسفند ۱۳۸۷. چقد کمر درد میکنه! چقد دلم تورو می خواد. چقد دلم واسه خودم میسوزه که باید رعایت حال و همه چیه همه رو بکنم ولی هیشکی. نوشته شده توسط مریم در پنجشنبه شانزدهم آبان ۱۳۸۷. من هنوزم مثل یه بچه بی عقلم! مانده ام با .

ساعت پنج و سی و پنج دقیقه ی صبح بود که به ذهنم رسید پنج دقیقه ی دیگه اذان میخوره و حالا که خوابم نبرده چه خوبه 5 مین دیگه دووم بیارم تا نماز صبح رو سر ساعت بخونم اما ای دل غافل. آه بیزارم از خودم . آه بیزارم از خودم .

وانمود کن من را نمی بینی. یهو زد به سرم! .

می نویسم می نویسم از تو . سرتق چی و زندگی ما. امروز عزیزه من ۸۰ روزه شده و ۱۰ روز بعد سه ماهش تموم میشه و میره توی ماه چهارم زندگی و تا امروز که خدا رو شکر خوب بوده و روزگاره بدی رو نداشته و من و بهترین هم به بودنش عادت کردیم و زندگی خوب مون رو از سر گرفتیم با تفاوت های زیبا تری . اول از همه به دزیره عزیزم از همین جا تبریک میکم مادر شدنش رو توی نظراتت نمیومد و نتونستم بزارم اونجا پس همین جا میزارم برات . وقتی نوشته تو خوندم تنم لرزید یه حس خوب که خودم هم داشتم به سراغم اومد. شاد باش و همیشه خوشبخت عزیزکم.

از این به بعد به خونه جدیدم سر بزنید منتظرتون هستم. دلم براتون کلییییییییییییییییییییییییییییییییییی تنگ شده . شرمنده همه تون هستم از اینکه یهویی بی خبر رفتم . هم ما و هم مامان اینا اسباب کشی کردیم و خط تلفن ما هنوز نیومده و مال مامان اینا هم چون می خواستن خط خودشون رو انتقال بدن طول کشید. به خاطر همین این همه مدت نبودم. خدا همه رو به آرامش درونی برسونه.