خاطرات سال 79 به بعد. دیروز لیلا زنگ زد و حدود یک ربع با هم صحبت کردیم. بعداز ظهر با حسین و بچه محلاشون رفتیم شهرک ناز و فوتبال بازی کردیم و برگشتیم با هم رفتیم فردیس و چرخی خوردیم.

شاید باز هم نوشتم ولی الان نه. این رو بگم که تمام کامنت ها رو می بینم به خصوص اون آدم مریضی که دوست داره هر لحظه اینجا رو دید بزنه و برای خودش نفرین و ناله بنویسه.

چیزی که کم دارم زندگیست. نشسته بودم کنار پنجره و فکر می کردم که الان خودم را می اندازم پایین. الان خودم را می اندازم پایین. آدمیزاد به امید مرده هم هست. چشمهام را ریز کردم به نقشهء روی دیوار.

در دوزخی که هستيم فاحشه ای تنش را به مرگ فروخت. بيا زير باران بيا جان بگيريم. من برای گفتن حرفی به ميان شما آمده ام. از خيلی از دوستان ايميل داشتم که نميتونن وارد وبلاگم بشن! تصمیم گرفتم برم یه جای جدید! برای چی اتفاق افتاده . البته میدونم که فقط بعضی آی اس پی ها فيلترش کردن! اما من میخوام با همتون باشم ! و این پایانی شاید تلخ . شایدم بی مزه! منتظر حضور گرمتون هستم . چار ه ای نیست! .

گفتم یک پست جدید بذارم تا یادم بمونه این روز آخر رو . جاتون خالی 5 شنبه همگی مرخصی گرفتیم و رفتیم کاشان. با سیما و فاطمه و محمد و فرید . اول ببخشید اگر نگران شدید. علت ننوشتنم تنبلی بود و بس! از بیزنس.