اینجا خانه ی فیروزه ای من است. خانه ای که در واقعیت نتوانستم بنا کنم . اینجا خانه فیروزه ای من است. کمی از من فاصله بگیر. وقتی دلت از چیزی میگره که نمیتونی به بقیه بگی. وقتی از چیزی ناراحتی و اذیتت میکنه که راهی برای آزادی ازش نیست. باز باید برگردی تو همون جاده و پابرهنه راه بری.

این کلبه متعلق به همه ی کسانی ست که لحظه ای خود را هیچکس پنداشته اند . یک من تهی از گذشته و. درگیر در یک سراب ناممکن از یقین . نوشته شده در 22 Jan 2013. در کنجی بی حصار به تماشای درماندگیهامان از زاویه ای بس تاریک نشسته ایم. نوشته شده در 5 Jan 2013.

نمیدونم چی شد که از اینجا سر در آوردم. توی روزمرگیام غرق شده بودم. یهو دیدم اینجام! یاد شروع اینجا افتادم. واقعا باورم نمیشه توی این یه سال چقدر همه چیز عوض شده. چقدر اتفاقات خوب و بد رخ داده. چقدر جای آدمای زندگیم عوض شده. من به یه چیز میگم شکست. ی زندگیمو از دست .

به خاطر تو بیقرار بیقراری هایم. حتی حس آپلود عکس هم ندارم. این روزام رنگ و بوی دیگه داره. یخ احساساتم باز شده اما دیگه نمینویسمشون. میخوام فقط برا خودم باشن. شاید یه روزی ازش بنویسم. تمام روزنامه ها را خواندم. جدول ها را حل کردم. هزار بار موهایم را شانه زدم. جلوی آینه ی قدی ایستادم. مام عابران کوچه را دید زدم.

سلام به دوست جون های گلم مادوباره برگشتیم! به ماسربزنین. ببخشید چند روزیه که امتحانا و این چیزا نمیزاره به کارای دیگمون برسیم واسه همین ممکنه تا مدتی نباشیم. میخوام یه کاری بکنم اینقدر ذوق زدم که اصلا تو حال خودم نیستم کاری میخوام بکنم اینقدر خوشحالم میکنه که دوس دارم زودتر فردا بیادو برم سراغ اون کار! شنبه روز بدی بود.

محفل آریائی تان طلایی دلهایتان دریایی و شادیهای تان یلدایی خجسته. ايرانيان باستان شب آخر پاييز و اول زمستان را شب زايش مهر يا زايش خورشيد مي خوانند و براي آن جشن بزرگي برپا مي كردند . درود به همه ی دوستان گلم که به من سرمیزنین.