گاهی مرا به نام کوچکم بخوان. علي صالحي ديگر در اينجا نمي نويسد. به یاد ضربه های تبر. با سایه روشن برگهای رقصان. کنار برکه ی بی نغمه ی پرندگان مهاجر. آنسوی اتفاق های پس از توفان. انحنای آرام لب ها به سوی چشمها. اشک ها را برای روز مبادا نگه دارید. رودخانه ای که از چشمهام می گ ذرد . پیراهنم را اگر باد ن ب رد. بر م ژگان نمناک شاخه ی درختی. که از آن رستگار شدم. صادقانه ام بر زبان تو یک دروغ. انتظارم را از تو ندارد.

عشق کوچولوم به ماندگاری ستاره های اسمون دوستت دارم. الهی قربووووووووووووووووووووووووووووووووووووونش بشم عروسک شده واسه خودش دوراون چشمات بگرده دختردایی. دیروزمهمونی عشقم کیان بودماهم که دوروزی رورفتیم تهران . وای دیووووونتم کیانم فرشته کوچولوی ما. قربونت بشم که انقدرنازنگاه می کنی. کلی خوش گذشت باستی وغزاله وهستی وامین وپویارفتیم بیرون .

Terça-feira, 6 de maio de 2014. Conta-se que nos terrenos onde hoje se situa a freguesia de Almaceda vivia, em tempos, D. Rodrigo, fidalgo rico e aventureiro, com sua irmã, D. Os seus aborrecidos dias só eram animados pelos matinais passeios a cavalo. Quando o tédio apertava, pisgava-se para a corte. Que estás a ver? D Rodrigo, com o seu sorriso malandro. , ou junto àquele arbusto está uma caveira! Respondeu a irmã, meio amedrontada.