چهارشنبه 4 دیماه سال 1387. برگرد از این راه بی حصار. خورشیدک ما آنقدرها هم مهربان نبود! خاطرم هست هنوز نفسهای واپسین آن فروردین را! برگرد نارا. تو نمی دانستی که فرشته ها چه ساده آدم می شوند! تو نمی دانستی که آدمها چه نابه هنگام کوچ می کنند به سیاه. احساس که در مشت .

سخت است غرق شدن در روزهای پر از تکرار و تفکراتی که جز خستگی چیزی برایت ندارد.

حالم بی نهایت بده! حتی حال نوشتن هم ندارم! دلم می خواست یه چیزی بود خودمو باهاش آروم می کردم! گاهی اوقات می زنه به سرم که . بی حوصله تر از همیشه! خیلی وقته از محل کارم بیرون نرفتم! اصلا حوصله هیچی رو ندارم! ای کاش میشد خوابید و بیدار نشد! خیلی چرت گفتم می دونم. اما حال همین نوشتن هم ندارم.

روزی که به دنیا اومدی باروون میومد اما اون روز هوا اصلا ابری نبود. این فرشته ها بودن که داشتن گریه می کردن چون یکی ازشون کم شده بود. شکوفه بهاری به زندگی من وبابایی خوش اومدی. دسته گل هایی از جنس خوده خودم. کلاه قرمزی و بچه ننه. پنج شنبه 20 مهر 1391-رمز 4 شماره آخر موبایلم. حرف های دلم برای رادین.