انقدر زیاد دارم که نگو! وقتی میدونی همش اشتباه میکنی اما انگار این قدرتو نداری که جلوی خودتو بگیری و مجبور کنی اون قسمت سر کش مغزتو که بشینه و کاری که تو میخوای و انجام بده! قول دادم عوض شم به خودم! به تک تک سلول هام! باید به همشون جواب پس بدم! نکنه که هیچی بشم! من اومدم بعد از یه غیبت طولانی! بهترین دوستم هم امروز صبح رفت! .

حرفت را به دل نمی گیرم تو نیز چنین باش ,فردا دیر است. انسان خداگونه ای در تبعید. در اندرون من خسته دل.

خوش به حال غنچه های نیمه باز. کاش رویاهایمان روزی حقیقت میشدند. تنگنای سینه ها دشت محبت میشدند. کاش قانون هایمان یکدم رعایت میشدند. اشکهای همدلی از روی مکر است و فریب. کاش روزی چشمهایمان با صداقت میشدند. گاهی از غم میشود ویران دلم. ای کاش بین دلها غصه ها مردانه قسمت میشدند. واژه ای که از لب فرشته ها چکیده است. نامه ای که از خدا رسیده است. نامه ی خدا همیشه خواندنی ست.

برای استشمام عطر خاک باران خورده. برای دیدار این دخترک گیسو طلا! و لحظه لحظه سرشارتر می کندم. از تمام حس های بکر و مرموز دنیا. در آغوش ابرهای خاکستری رنگ پر بار پاییز! کااااااااااااش باران ببارد. بر تن تشنه ی این خاک غریب. و من حواسم به آمدنش بود! هرچه که.