در هنگام سنگسار کردن کسی. در هنگام تیرباران کردن کسی. یک سری چرت و پرت هایی مینویسم گاهی در توئیتر و گوگل پلاس. اگر دوست داشتید میتونید من رو از اونجا هم بخونید.

این پرچم سفید گلوله خوردهی سرگردان در باد. با دوستت دارمهای برافراشتهای که از وزیدن بازماندند. به بوی بهار آمده بودم. خودم را پشت و رو میکنم. از پنجره نقطهی کوچکی بر دیوار مانده است. و در تاریکی سوت میزند. کورمال کورمال خودم را صدا میزنم. من از اینکه چشمهایم را فراموش کرده باشم. پیراهنی که از تو پوشیدهام.

به آنان که ادعای عاشقی تو را دارند . که بزرگ ترین گناه شکستن دل آدمیان است. دلم که می گیرد! مرگ پایان کبوتر نیست. گویی مرا برای وداع آفریده اند. نسیم خیس کولی همیشه مهربون. To the one who has stolen my HEART. که گاه صدای ناله ی گام هایم را حس می کنم. دلم که می گیردبهانه گیر می شوم. آنقدر که آسمان هم از دستم آرامش ندارد. گاه با او می گویم. خوش بر احوالت با آن همه ستاره.

چیزی هست که هرگز پیر نمی شود. هنوز نفس می کشم . روایت شده در چهارم اردیبهشت 1392ساعت 1 قبل از ظهر توسط فریبرز. از بس که جان ندارد. اما به روز سختی خالیست جای مادر. پنج شنبه دوازده بهمن ماه - ساعت شش تا هفت و نیم بهدازظهر . روایت شده در دهم بهمن 1391ساعت 7 بعد از ظهر توسط فریبرز. یا الله و یا محمد . یا علی و یا فاطمه . یا صاحب الزمان ادرکنی و لا ت ه لکنی.

ارسال شده توسط رضا حبیبی در تاریخ شنبه ۱۱ آذر۱۳۹۱. ارسال شده توسط رضا حبیبی در تاریخ شنبه ۱۱ آذر۱۳۹۱. ارسال شده توسط رضا حبیبی در تاریخ پنجشنبه ۲۸ اردیبهشت۱۳۹۱. ارسال شده توسط رضا حبیبی در تاریخ دوشنبه ۱۴ فروردین۱۳۹۱. گیلان - قطره های شبنم بعد از باران. این رود ماهی ندارد! مركز دوربين هاي ديجيتال.

بعد از مدت خیلی طولانی اینجا می نویسم. یادش بخیر یه روزگایی بود که همه سرگرمی و دوستا و خاطره هامونو همین جا توی همین محیط ساده shere می کردیم و حالا اینقدر برنامه های مختلفی مثل فیس بوک و وی چت و وایبر و همه همه اومدن که سادگی خیلی چیزا مثل این محیط و یادمون رفته و یادش بخیر که چه روزهاییی با دوستای وبلاگم داشتم. آسمانش را گرفته تنگ در آغوش. ابر با آن پوستین سرد نمناکش.