اين منم زني تنها در آستانه ي فصلي سرد و در ابتداي درك هستي آلوده زمين. برگشتم به گذشته هام! زندگی را بايد زيست. اهداى عضو و اهداى زندگى.

๑ ๑ کیبورد آزاری های یک پسر ๑ ๑. به سری به کوچه پس کوچه های وبلاگم زدم. حیف که بزرگ شدن آدما گند می زنه به کل زندگی. کاش دلمشغولی هام هنوز به اندازه ای بود که میشد اینجا نوشت و بعدش آروم شد. با چشمانی روشن و پاهایی خسته از سگ دو. متولد شد و در پاییز. انگی فصلی و آن محبوب. مو مشکی مهر ماهی اش.

میل هواش می کنم طال بقاش می زنم. حلقه به گوش و عاشقم طبل وفاش می زنم. از دل و جان شکستهام بر سر ره نشستهام. قافله خیال را بهر لقاش می زنم. غیر طواشی غمش یا یلواج مرهمش. هر چه سری برون کند بر سر و پاش می زنم. این دل همچو چنگ را مست خراب دنگ را. زخمه به کف گرفتهام همچو سه تاش می زنم. دل که خرید جوهری از تک حوض کوثری. خفت و بها نمیدهد بهر بهاش می زنم. شب چو به خواب می رود گوش کشانش می کشم. چون به سحر دعا کند وقت دعاش می زنم.

امیدوارم از امروز بتوانم کارهایی را در وبلاگ قرار دهم که نسبت به نوشته های قبلی قوی تر و به فضای حرفه ای نزدیک تر باشد.

من عاشقم می خوام به شما هم نوید یک عشق را بدهم . تا به حال زیر نجوای باران زیسته ای . تا به حال زیر تپش های آسمان رقصیده ای . رقص هر لحظه به رنگ تنهایی . در سکوت مروارید های آسمانی . تا به حال هم رنگ این آسمان گشته ای . تا به حال هم صدای این سرود گشته ای . تا به حال گوش به این آسمان لاجوردی دوخته ای . این صدای گریه هر پری که دور افتاده از این همه زیبایی . زیبایی چشمان خیس تو . زیبایی آن صورت درخشان تو . زیبایی آن صدای گیرای تو .