دنیا را میدهم برای لبخندت,هراسی نیست,شاد که باشی دوباره دنیا از ان من است. سلام به همه دوستای عزیزم. من هستم با خبرهای جدید. خدارو شکر اون روزهای سخت عذاب آور به پایان رسید و خدا مزد صبر شبانه روزی منو داد. الان که دارم مینویسم گل پسر نازم خوابه. و من بالاخره فرصتی گیر اوردم تا بیام و از خودم بگم. خدارو شکر تاریخ 17 خرداد زایمان کردم و آراد عزیزم رو به سلامت دنیا اوردم که باعث خوشحالی کل خانوادمون شد. و از فردای زایمان بالاخره تونستم بدونه عصا آروم آروم راه برم. بی آدرینا و آ بردیا.

وقتی سرچشمه ی همه ی خوبیها پیدا شد دوباره بر می گردی دوباره عاشق میشی دوباره عاشق مادر دوباره عاشق خواهرو. گرمی آفتاب با خنکی شیشه و چشمای بسته وحس روشن نور.

از بحث هاے روزان ه تا بوسه هاے شبان ه. م رد من دنياي من است. روزی 2-3 ساعت میرم تو گوگل همش در حال سرچ کردن که بتونم مطالب خرداد و تیر 93 که بهترین خاطرات دوران زندگیم بود رو برگردونم اما چون نوشته هام تو ادامه مطلب بود رمزم رو قبول نمیکنه نمیشه که نمیشه .

پنجشنبه بیست و دوم فروردین ۱۳۹۲. پودر شه هرکی وبلاگمو بخونه و نظر نذاره. دیروز با دوستامون رفتیم مشهد ددر دودور. رفتیم جمعه بازار کتاب کلی کتاب خریدم. رفتیم پیست کارتینگ و اسب سواری. بعدم رفتیم نهار شاندیز صفدری. بعدترشم رفتیم من لوازم آرایش از مغازه سپنتا خریدمو اومدیم شهرمون. پس از مدتها بالاخره برف اومد. یکشنبه بیست و دوم دی ۱۳۹۲. یه خبری از خودت به من بده. شنبه بیست و یکم دی ۱۳۹۲. دخملایه گلم رمزم همون قبلیه هس.

برای دل نازکی هایم است که یادم نروند برای این روزها که بیست. لهجه ی خیس چشم هایشان. من و برادر و آشتی که خیلی دور است. بالاخره نازنین و بقیه را دیدیم. سال من اما با resolution شروع نشد.