بخون وقتی که خوندن معصیت داره. بوسه هایت انار را می ترکاند. نفس هایت سیب را می رساند. آغوشت ابر را می باراند. خود را شبی در آینه دیدم دلم گرفت. از فکر اینکه قد نکشیدم دلم گرفت. از فکر اینکه بال و پری داشتم ولی. بالاتر از خودم نپریدم دلم گرفت. در جهان تنها يك فضيلت وجود دارد و آ.

هیچکدوم از همه ی رهگذرهای چشمهای آینه من نیست. فک می کردم خیلی زودتر به سنی برسم که گقتن از گذشته هام یا اعترافم از گذشته ها - چون گذشتن- دیگه برام فرقی نکنه. اما هنوز برام فرق می کنه. هنوز مثل هجده سالگی هام دلم پیش پسرای بیس ساله می مونه و یادم می ره که اخرین اسفند بیست و هشت ساله شدم. زیر بارون کلاه پالتومو می ذارم سرم و می کشم تا سر ابروهام دستامو فرو می برم توی جیب های کم عمقم و ادامه می دم به راه رفتن.

چقدر زود از یاد بردی ام. روی حرفت ایستاده ای تو. ما به پیشرفت به چیزی که در جریان است سهم نمیدهیم و. غریب مانده ایم و در. نتیجه به آن غیظ میورزیم. وقافله میرفت و از بار افتادی. بده برو بدو بپر روی. وقتی تقلید میکنی از خودت. ناتوانیت میافزایی که ناتوانی ات کم کم. جهان عجیب زیبا میشود با تو.

مرگ نمایشی زنی در اتاق خواب. تا اطلاع ثانوي شعر و زندگی. رقص روی سیم های خاردار. انجمن نویسندگان قلعه ت ل. طعم سيب در عصرهاي باراني. می بینم اش و نمی دانم! که آن گریز.

از یکی که حبسه تو تنهایی بی سرانجامش چیزی جز بی خبری نخواهید. سنگین تر از یک بغض لبهایم تکان خوردند. وقتی که لبهای تو خرج این و آن می شد.

من با قلم خود خطوطی را سیاه. و سطوری را بی حساب و کتاب. من در این سیاه مشق. اما مهم نیست مگر کسی هم. از راک ان رول تا هوی متال. خانه ای درطرف دیگر شب ساخته ام.