مراسم آغاز سال جدید است و ایشان یکی از سخنرانان مراسم. اینجاست که با خودم فکر میکنم نکند ایجاد مزاحمت برای نوامیس مردم هم جزو فرامین الهی بوده و ما اینهمه سال بی خبر بوده ایم. این وبلاگنویسی رو به انقراض. حال در چنین اوضاع وانفسایی آن اتفاق .

قلم بر دست گرفتم تا بنویسم انچه در ذهنم می روید. شرمنده همه دوستان خوبم هستم مدتي نمي تونم در خدمتتون. باشم و داستان رو ادامه بدم با كمال شرمندگي. چشم دوختم به مانيتور كاش كيوان بتونه قبل سفرش يكبار ديگه. بياد با هم حرف بزنيم . داشتم خدا خدا مي كردم كه يكدفعه. از اينكه امده بود خيلي خوشحال شدم كلي بهش سال نو رو. تبريك گفتم و بعد هر دو براي هم ارزوي موفقيت كرديم و اينكه.

و هنوز در عجبم از این بیماران ج ن س ی کشورم که روز به روز زیاد تر می شوند و کمتر نه! نوشته شده در حس. نوشته شده در اوهوم! ژانویه 12, 2011.

وقتی وجود خدا باورت بشه. زیر باورت و یاورت میشه. ته مانده های یک مرد.

دیگه هر جور میدونی! سلااااااااااام وب دوست داشتنی ما. پیرمرد همسایه ما آلزایمر دارد. این روزها آب و هوای دلم آنقدر بارانی ست.

مطالب ادبی و شعر و بعضی وقتا درد و دل. اندر احوالات این روزهای ما. من یک عروس نمونه ام. همه مردان زندگیم به کنار, تو به کنار. عاشقانه های من و مستر نفس. من صورتی و عشق خاکستری. یک ماما با چکمه های سفید. یه دوست پسر هم نداریمl. وب نوشته های یك جراح. دل نوشته های مخفیانه من.