هلال نو تابیده بر زلال حوض کاشی. به به از این محراب که سجاده اش آب است و مهر ومهتاب, به سجده ماهیان. به به از این منبروچکاوکی که بر. تر نارونگ تسبیح حق می گوید. اینجا سفره ی هست از عطر شب بو گسترده بر تمام وسعت شب. این ساعت سر درگم همیشه جا مانده, افتاده بر این سحرگاه جادو. بلکه دستم به دامان آسمان وصال دهد,به سمای صوفیانه! میزبان ضیافت که خدا باشد,چه دیدی , شاید این پاپتی نا سپاس سری از سرها در آورد. این حوض وآب ,چکاوک و شب بو ونارون.

ترس از اینکه نبودم خیلی وقته و دوباره چطور اینجارو,. انگار واقعنی گردوخاک گرفته اینجارو. با پست هام غریبه ام. اصن انگار اشتباهی اومدم اینجا! شاید به قول تو عوض شدم. اصن تو منو عوض کردی. مغرور ولجبازتر از همیشه تویی! دوست دارم این خونه ی کوچیکم. یعنی مستقیم و غیر مستقیم. شاید خیلی دور خیلی دیر. و داشتنت زیباترین موسیقی جهان است. جغرافیای باهم بودنمان بزرگتر از کوچکی دریاست! جنس ترانه هایت بت کارهای من است.

مذهبي - قراني - دل نوشته. نمی دانم از چه بگویم و از چه بگریم . بودنتان هم همانند نبودتان سخت است . سخت است من باشم و تو نباشی . سخت است خویش را یار نامیدند و تو را مولای . جمکرانی یا گوشه ای از شش گوشه . بر مزار مادر غریبت هستی و یا دیده دوخته ای به گنبد طلای جدت . علی بن موسی الرضا . و یا نگاهت بر ایوان طلای جدت علی است . و یا در خیمه خویش منتظر منتظران خویشی . بلکه آدم شوم و نوکری ز برای درگاهت .