چند ورق کاغذ و یک دونه قلم. دل نوشته های یک شاکی. جهان بینی های فروغ الزمان. من آنقدر نترسیده ام که ترسیدن یادم رفته است. من خودم را داشته ام در تمام این سال ها , دختر لوس ده ساله ی بزرگی که به تکواندو برای محافظت از خودش نیاز نداشته , چون کلمه داشته , اعتماد به نفس داشته , ایمان داشته که بعد از هر شکست پیروزی ست.

خاطرات سال 79 به بعد. دیروز لیلا زنگ زد و حدود یک ربع با هم صحبت کردیم. بعداز ظهر با حسین و بچه محلاشون رفتیم شهرک ناز و فوتبال بازی کردیم و برگشتیم با هم رفتیم فردیس و چرخی خوردیم.

چيزايی که واسه خودم ميگمشون. بهترين بهترين اميد من تويی. روزني تازه از نگاهت پيداست. امروز كه محتاج توام جاي تو خاليست. به مناسبت تولد بهار 90. به سنبل تبدیل می شوند و. به بلبل می بازند فصل را. که مردم بی سبب به آن نوروز می گویند. سالی نو در انتظار توست.

راز زيبايی در آن نهفته است. بدان که جمع هميشه بهتر از يک فرد بودن است. وقتی تو تو چشمام نگاه می کنی منم تو چشمات نگاه می کنم و بهت میگم که دوستت. وقتی تو بهم می گی که دوستم داری من بهت نمی گم که منم دوست دارم من میگم. وقتی تو بهم میگی که عاشقتم من بهت نمی گم که منم عاشقتم من میگم. این موقع تو فقط می خندی فقط خنده.

یک روز خسته و درمونده تو خیابون قدم میزدم. از جیب پارم یه اسکناس کهنه در آوردم صدقه بندازم. جمله روی صندوق رو که دیدم راهمو کج کردم و پول رو تو جیبم گذاشتم. تنها دلخوشیم اینه که . 1588;نبه ۳ تیر ۱۳٩۱. کم کم همه چیزو دارم میفهمم. مدتیه دچار ورم مفصل شدم . آخه تنها امیدم بودی . آفتاب از جیب پیرهنم بالا میآد.

بعد اون کار کیثیفی که انجووم داتیم دیگه روومون نیمیشه بیایم. فقت این آخرین آپ رفتیم تا یه تشکور از همه اونائی که این چند وخته با من بووتن بوکونم. از داش اصغر که تو آرزوی دیدن دووبارش مردیم. داش محسن که خیلی بهش مدیوونیم. و داش اوومیت که برا همیشه شرمندش میمونیم. داش امین بچه مایه دار اکباتان. از بر و بچ قرمز و منگولستون. از همه و همه تشکور میکونم و از همه حلالیت می طلبیم.