شاید رفت اون دنیا تا شاید . منم اومدم به آخرین وصیتش عمل کنم. و به بهترین دوستاش بگم که دیگه منتظرش نباشن . پیشا پیش از ابراز هم دردی دوستای عزیزش ممنون. پارسال این بلاگ رو روز تولدم درست کردم و خودم واسه ی در اومدنم از تنهایی به خودم هدیه دارم. اما الان که یک سال از درست کردنش میگذره تنها تر از همیشه ام. می خوام این تنهایی تموم بشه. آخرین پستشم می خوام برای تولدم باشه. کاش زودتر زندگیم تموم بشه.

چند روز پیش با یه دختره که اسمش آ. بود یه نیمچه کل رفتم. البته شارج نداشتم ادامه بدم ولی خوب. آ به من گفت که برو با همقد خودت. منم شارج نداشتم خواستم تمامش کنم گفتم بابا من قدم بلنده دخترا همه کوتولن. همقد خودم گیر نمیاد که. وایسا اس ام اسشو بیارم تا بقیشو بگم. از اونجایی که حرسش درومده بود. به من که قدم ۱. ۸۷ شایدم بیشتر چون این مال قبلا. از اونجایی که حرسش درومده بود به من گفت کوتوله. تو قدت از همهکوتاه تره.

جوری بگو دوستت دارم که باور کنم این اولین بار در تاریخ است که این جمله گفته میشود. دوره اش دوره مردانی بود کز پس تیرگی چشم سیه می مردند! و زنانی که به سر پولکی دامنشان مهر و وفا دوخته بود! سلام مرا به باران برسانید.

خلاصه اينکه ممنون اومدين قدم رنجه فرمودين. من جنگلم داری تو می آیی تبر در دست. انگار از کاری که خواهی کرد هستی مست. تا بشکنی هر شاخه ام را صد هزاران بار. با لشکر هیزم شکن ها میشوی همدست. حتما شکستن درد خواهد داشت میدانم. اما بزن من مال دستان توئم دربست. داری تو با هر ضربه میرقصانی ام اما. از اوج مرا میکشانی تا زمینی پست. حالا که تکه تکه ام من پیش روی تو. حالا که دیگر کوچه ی عمرم شده بن بست. حالا قضاوت کن و با وجدان قضاوت کن.

من از بازي و سرگرمي نميدانم. تو از وام و طلب چيزي نميداني. من بغير از شهر خود جايي نديدم. تو در حال سفر کردن به ماهي. من از درد بدن از هوش رفتم. تو مويت کنده شد دکتر مي آري. منم دلقک براي لقمه نانم. تو با دوستانت سيرک آيي. من انسان نيستم شايد تو انساني. آن دل و عشق و محبت گر نبود. آن هوس بازي شامگاهان گر نبود.