جایی برای بعضی از حرفهای دل نیلوناز. کی بود کی بود .

هیچکس مثل تو مال اینجا نیست. اینجا بگذار هرکس خودش به داوری عقیده ی خود بنشیند. ما قاضی رؤیاهای دیگران نیستیم. ما کاشفان کوچه های بن بستیم. می دانیم روحمان برای این زنده مانده که سخنی برای گفتن دارد. بدرود رفیق روزهای بی قراری ام. آنجا که جز بال و پر سوخته هیچ نشانی ندارد . خدانگهدار مظلوم ترین فصل ها. پاکی و سپیدیت را نه. یک رنگیت را ارج ننهادیم و.

در بستر عرق کرده ی رویایت. به بار نشسته ی احساست. وقتی حتی رهگذر نبوده ام. خواب کشیده است روی تنم. ب ند به ب ند. وقتی ماه پنهان می شود. من از صدای آمیزش آفتاب و مزرعه.

کاشکی یکی این کارو در حقم میکرد تا از خواب بیدار شم. نوشته شده در تاريخ یکشنبه بیست و هفتم بهمن 1392 توسط.

یک دختر بچه 28 ساله. نوشته شده در پنجشنبه چها.

اون روزا حریم خصوصی نبود حتی حمامش عمومی بود. اون روزا پای کسی جلو کسی دراز نبود ولی پشت پازدن هم نبود. اون روزا رنگ سال نبود مانتوهای رنگارنگ نبود پیرهن شیک و بی خط و یقه نبود هرچی بود توی بقچه بود. اون روزا پولی نبود ولی دلها خوش بود خوش به حال اون روزا. کاش اون روزا خریدنی بود.

یکی از قشنگترین دیالوگ های فیلم نوامبر شیرین با بازی چارلیز ترون و کیانو ریوز. با من لیسی به بستنی قیفی ات بزن و کارهای همیشه مهمت را فراموش کن. زیر باران با من برقص و با جمله ی نفرت انگیز الان سرما می خوریم.