از تیرهای حرمله یک تیر مانده بود. آن هم نشد حرام . هر کس که زخمی از علی و ذوالفقار داشت. شمشیرها تمام شد و نیزه ها تمام. گویا هنوز باور زینب نمی شود. راحت شد از حسین همین که خیالشان. رو کرد در مدینه که یا ایهاالرسول.

وبلاگ بارانی ترین لحظه ها. از 9 آذر 86 تا 8 خرداد 92. شعری از امید یاشار در عقربه. سه شعر از آتیلا ایلهان در عقربه. شعری از تورگوت اویار در دیدگاه. شعری از جان یوجل در چوک. شعری از ظفر اکین کارابای در عقربه. شعری از ادیب جان سئور در نورهان. اون قیسا شعر بولاق درنه یینده. شعری از جمال ثریا در چوک. سه شعر از احمد ارهان در عقربه. سه شعر از اوزدمیر اینجه عقربه. سه شعر از جمال ثریا در عقربه. شعر آیلا آیدمیر در چوک. هفت شعر در متن نو. شعر اوزدمیر اینجه در نورهان.

باران - انگار در من گریه میکرد ابر. آیهایست که در هیچ کتاب مقدسی نیامده. هیچ پیامبری تو را کشف نکرد. رد تمام نشانههایت را گرفتم. حالا تو ه ی باور نکن. روی تو جا گذاشته ام. تکه تکه های دلم را. خش خش تنهائی صدایم را. آنجا که بهار اول سبز شدنمان. پاییز ترین نشانه های رفتن داشت.

خواستم از تو بگویم تو خود در شعرم آمدی. درخت که می لرزید از سوز زوزه های باد. آخرین وداعش را کرد با برگ. و همچنان که خم می شد از تعنه های کلاغ های زشت. آهسته با خود زمزمه می کرد ترانه مرگ. برگ آهسته دستش از شاخه شد جدا و بر زمین غلتید. یاد می آورد روز های گرم رستن را. که بر آواز چکاوکان مست می رقصید. یا د آورد تعلیم اطفال کال سبز را با سرخی عشق. در روز های بی پایانی که نور می نوشید. شبانه هایی که در فضای موسیقایی سیرسیرکهاو غور باغه. می رفت به میهمانی مهتاب. گیسوانش را در آیینه مرداب.

چهارشنبه بیست و پنجم تیر 1393. سلام به همه ی بچه ها. شنبه بیست و نهم مهر 1391. شاید من در راه مرگ باشم. و شاید تو در من باشی و با هم نابود شویم. خیلی بده وقتی دلت واسه یکی تنگ شه .

می خواهم سفر کنم از کویر. بی وقت می گذری تا نبودنت را نشمرم. تا باور کنم عقربه ها هم مرا دور زده اند. به دنبال ثانیه ای می دوم اما. در بارانی چشم هایم زنگ می زنم! بوق ممتد. برای بیدار کردن مردی که رفت. زود تر از عبور زمان. خوابیده بر هرچه تاریک است.