خاطره ها زود فراموش میشن. من اصلا دیگه خجالت میکشم که حرف بزنم. ولی به خدا خیلی رفتم تو فاز درس! انقدر بچه خوبی شدم که همه ازم راضین. خدایی ببخشید که انقدر لفتش دادم. ولی یه سوال دارم لطفا این سوالمو جواب بدین. فرض کنید دوتا ایرانی میخوان به یه هدفی برسن که خیلی از نظر ایرانیا غیرقابل دسترسه. الهی من فدای داداش سوزی ب.

كه در اخرين كوپه از اخرين واگن. ان ماهي كه هميشه بر. چه قدر بيشتر از من. چو شمع گریه جانسوز می کنیم. به شب بریم و شبی روز می کنیم. و جان گدازتر از آتشیم ما. و کار برق جهانسوز میکنیم. چو آمد به میان خامش. به تکلم لب بام است آنجا.

هر چه میخواهد دل تنگت بگو. هر کی هر چی دلش میخواد میگه . امان از دل تنگ ! باز یک جمعه دیگه. و باز هم یک غروب دلگیر . و یک دل تنگ . عشقت کنارت نیست نداره . بعضی دیگه از آقا و سرور . این دلتنگی از نوع خاص خودشه . از نوعی که اگر یه دنیا آدم کنارت باشن. درد این دلتنگی رو هیچ درمانی نیست ! یه دلتنگی از نوع خودش. اما دلم پ ر است. تنگ است از بی کسیها.

نظر فکن به من که من. همیشه با تو بودهام همیشه با تو بودهام. اگر که حال پرسیام تو نیک میشناسیام. من از درون قصهها و غصهها برآمدم. حکایت هزار شاه با گدا. حدیث عشق ناتمام آن شبان به دختر سیاه چشم کدخدا. ز پشت دود کشتهای سوخته درون کومه های سیاه. ز پیش شعلههای کورهها و کارگاه. رخم به سیلی زمانه خو گرفته است. اگر چه در نگاه اعتنای کس نبودهام. یکی ز چهرههای بیشمار تودهام. که در خروش آمدی به جنب و جوش آمدی.

بدن ظر یفم نکن! تمام هویت مردآنه ات را. شکلکهای یه دخمل توپولو . تصاویر و داستان های عاشقانه. قالبها وشکلک های چری کو. از اینکه شعر میگم و از این که شاعرم. ಠ ಠ هر دو جنس. فیس بوکی های خرم آباد.

صادق بودن شاید باعث شود دوستان زیادی پیدا نکنید اما باعث یافتن دوستانی شایسته خواهد شد. اگر هر انسانی به اندازه ی دانش خود سخن میگفت چه سکوتی دنیا را فرا میگرفت. یه فضای چند وجب در چند وجب بین بازوهای کسی که دوستش داری. شاید درد من باعث لبخند کسی باشد. اما لبخند من هرگز نباید باعث درد کسی شود. خدانگه دار هر کی که این متنو می خونه.

با هم باشیم تا آسمان دلمان به رنگ عشق باشد. از اين گونه مشب كند. در دور دست های نوميدی. روزگاری رفت و من در هر زمان. آزمودم رنج غربت را بسی. درد غربت ميگدازد روح را. جز غريب اين را نميداند كسی. هست غربت گونه گون در روزگار. محنت غربت بسي مرگ آور است. از هزاران غربت اندوه خيز. غربت بی همزبانی بدتر است . لحظه ی ديدار نزديك است.

با فراموشی یادها وخاطره ها توام نمی کنم! صدای سرد سکوت درد این سالهای دربه در. اما دوباره دل دل این دل درمانده. ما را میهمان سایه گاه خاموش کتاب و کاغذ کرد! با رویایش بزرگ شدی! همان کتاب توقیفی پارسال را می گویم! همیشه همسفر حدود تنهایی ام! مي خوا.