به همراه جمعی از اساتید ابن سینا راهی شدیم. از آنجا که حاضرین محفل اکثرا از فارغ التحصیلان ایران بودند در نگاه اول خاطره گردهمایی های دان.

سایت اطلاع رسانی مجمع فدا. سایت اطلاع رسانی مجمع فدا. سایت اطلاع رسانی مجمع فدا. سایت اطلاع رسانی مجمع فدا. سایت اطلاع رسانی مجمع فدا. سایت اطلاع رسانی مجمع فدا.

درد دل یک فرزند شهید. بنای کار ما بر گفت و گو هاست.

تنهایی که حالا کلی دوست خوب داره. شجاعت میخواهد وفادار احساسی باشی که میدانی شکست می دهد روزی نفس های. حالا نه تو مال منی . دعا کردم که تنها مال. شی تو تعبیر قشنگ فال. شی دعا کردم بدونی چشم براتم هنوز دلبسته بغض صداتم اگه بازم دل. ت با دیگرونه چشات دنبال از ما بهترونه بزار با یاد تو دلخوش بمونم فقط دلتنگیات با.

دست در دست هم دهيم به مهر. شب سرودش را خواند . زندگی دوست داشتن است و دیگر هیچ. در خلوت خود نشسته ام . دفاع از آزدای اقلیت در برابر اکثریت. این را به یاد داشته باشیم تا به بقیه مطلب بپردازیم. هر آنجا که طبقه ای. یکی دیگر از علل پیدایش الگوهای اخلاقی و رایج اجتما.

بايد بر دستان مهاجرين افغاني در ايران بوسه زد. هفته نامه آسمان 16 ارديبهشت 1391. من نسترن یه دختر افغانی هستم که ۲۷ سال پیش در کشور ایران متولد شدم. متاسفانه هرگز کشور خودمو ندیدم و بزرگترین ارزوم رفتن به سرزمین ابا و اجدادیم هست. منم مثل تمام هم سن و سالان هموطنم تو این سالهای عمرم توهین و زخم زبون های زیادی رو تحمل کردم و دم نزدم. اما تصمیم گرفتم بعد از این از ظلم هایی که خواسته و ناخواسته به من و هموطنانم شده بنویسم. کلکینی برای دختری از افغانستان.

در حال تغییر نام به سوی راه دیگر. بالاخره راه دیگر را جستم. و همین 28 اسد طوری برایم نامفهوم است که هیچگونه حسی نسبت به آن دارم. لطفا در این خصوص احساسات بنده بر انگیزید. فقط در حرکت هستیم و می جنبم و قصد رفتن داریم اما برای ما خیلی واضح نیست که کجا باید برویم و جالبتر این است که خیلی عجله هم داریم.

ما برای رنج کشیدن آفریده شده ایم. ولی به دنبال لذت بردن میگردیم. لذت بردن از زجرهایی است که میکشیم. صدایم را پشت گوش انداختهباشد. دست خودت را بگیری و ببری پارک. انقراض نسلت را روی تابهای خالی تکان بدهی. چقدر میتوانستم مادر بچههای تو باشم. تنها گوشی همراهت را بیخواب کند. درست در لحظهای که خواب سنگینت.

فقط میخواستم بنویسم که من هستم نه به عنوان شاعر. موجود زنده که هنوز نفس میکشه و داره مادری میکنه واسه یک موجود. زنده تر که خیلی دوست داشتنی هم هست. موجودی که حالا کم لبخند میزنه و مونده با این اوضاع قاراشمیش. اقتصادی چطور شکم زن و بچه اش رو سیر کنه. این وضعیت یک وضعیت عمومیه. میزنن همه دارن میگن چقدر وضع خرابه. ولی همه فقط دارن تحمل. میکنن دارن آخرین تلاشهاشان را برای تطبیق دادن خودشان به سخت.